Μήπως πρέπει να αρχίσει η καταγραφή της ζημιάς;

Του Κώστα Χαρτζουλάκη

Η ελιά είναι ξηροθερμικό φυτό με ισχυρούς μηχανισμούς προσαρμογής σε συνθήκες ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών. Ωστόσο, ακραίες καταστάσεις με παρατεταμένη διάρκεια επιδρούν αρνητικά σε πολλές φυσιολογικές διεργασίες (φωτοσύνθεση, διαπνοή, αναπνοή) του ελαιοδέντρου, που μειώνουν την ευρωστία και την παραγωγικότητά του και μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και την ξήρανση μέρους ή ολόκληρου του δέντρου. 

Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες (35-40 ^oC, στα φύλλα η θερμοκρασία είναι 4-6 ^oC υψηλότερη) που επεκράτησαν για τελευταίες 4-5 εβδομάδες  προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στα ξηρικά ελαιόδεντρα, ιδιαίτερα σε αυτά που αναπτύσσονται σε εδάφη με μικρή ικανότητα συγκράτησης νερού (αβαθή, ελαφρά, κλπ). 

Σε πολλούς ξηρικούς ελαιώνες με τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν έχει σταματήσει μόνο η βλάστηση ή έχει αρχίσει η συρρίκνωση των καρπών με αρνητικές επιπτώσεις στη διαδικασία ελαιογέννεσης με αποτέλεσμα την μειωμένη παραγωγή, όπου υπάρχει. Δυστυχώς έχει αρχίσει η μόνιμη μάρανση και ξήρανση των φύλλων, που αν συνεχιστούν οι υψηλές θερμοκρασίες θα οδηγήσουν σε ξήρανση και των κλαδιών προκαλώντας μη αναστρέψιμη βλάβη στο φυτικό κεφάλαιο. 

Μήπως πρέπει να γίνει έγκαιρη και τεκμηριωμένη καταγραφή της ζημιάς στα ελαιόδεντρα και την παραγωγή από τους αρμόδιους φορείς για να υπάρξει οικονομική στήριξη των παραγωγών; 

ΚΩΝ. ΧΑΡΤΖΟΥΛΑΚΗΣ

[email protected]