Μην σταματάς… να γεννιέσαι ξανά και ξανά!

Του Γιώργου Σαριδάκη

Δυσκολίες γεμάτη η ζωή με τον δρόμο συχνά να δείχνει μακρύς για όλα εκείνα τα ωραία που θες να πετύχεις, κι εσύ χωλαίνεις βαριά ή πέφτεις σε θλίψη μεγάλη, μήπως δεν φτάσουν ποτέ σε δημόσια θέα όσα προσμένεις θερμά ν’ αντικρίσεις.

Στο διάβα θα τύχουν ασχήμιες πολλές και άδικου γνώση θα λάβεις περίσσα, μα αλώβητη κράτα ελπίδα χρυσή πως ήχο χαράς δε θα αργήσεις ν’ ακούσεις στην πόρτα. Κι αν κάποιοι καλοί στην πειθώ - με δόλο - σε ρίξουν σε πλάνης πηγάδι, εσύ μη χάνεις το θάρρος… ακούραστα δίνε πιτήδεια ορμή στων κρυφών σου ονείρων το πάθος.  

Σε βράδια αξημέρωτα που δάκρυ φωτιάς απ’ τα μάτια κυλά και κρύο σεντόνι σκεπάζει τριγύρω τα πάντα, μην ξεχνάς στον Θεό να μιλάς κι εκείνος τη λύση θα φέρει σε σένα κοντά, αρκεί να πιστέψεις στην μόνη αλήθεια, αυτήν που ηρεμεί την ψυχή και ομορφαίνει το σώμα.

Στις ώρες τις μαύρες που ο φόβος θηρίο σωστό κυκλώνει με λύσσα τη σάρκα κι αφέντης μονάρχης ζητά να γίνει στο μέσα,  μη δειλιάσεις του ήθους τα όπλα ψηλά να κρατάς και σε μάχες αξίας να μπεις τον δικό σου αγώνα να δώσεις. Τι κι αν ακούς ουρλιαχτά και φωνές που με μένος προστάζουν το γυρισμό σου, με βήμα γενναίο προχώρα μπροστά να γράψεις το ριζικό σου.

Στην στράτα θα δεις υψωμένα βουνά που απάτητα μείναν καιρό όμως στιγμή μη σκεφτείς την πορεία να αλλάξεις, ψάξε καλά τις κρυμμένες πηγές που αναβλύζουν της νιότης νερό και λίγες σταγόνες στα χείλη να στάξεις.     

Μην σταματάς κουράγιο να βρίσκεις σε προσπάθειας έργο και στο νου σου να έχεις πως αργεί η ζωή… μα ανταμείβει (με δώρα ουσίας) μονάχα αυτούς που το θέλουν στ’ αλήθεια και μ’ έντιμο τρόπο τραβούν το κουπί σε κύμα φουρτούνας. Ακόμα κι αν πέσεις, λοιπόν, όρθιος στάσου πατώντας γερά  στα δυο σου τα πόδια και κάθε μέρα μη λησμονάς να γεννιέσαι ξανά και ξανά.