Μία υπόκλιση στον Σήφη Αγγελιδάκη!

Πολλές φορές οι αναμνήσεις, οι μνήμες, οι νοσταλγικές εικόνες, οι θύμησες, αλλά και οι κάθε είδους απολογισμοί, ενδέχεται να έχουν ένα νόημα, από τη στιγμή που γίνονται όχι για να "κλείσουν" αλλά για να "ανοίξουν" κάποιο κεφάλαιο αναφοράς σε κάποιο πρόσωπο. Ειδικά, όταν πρόκειται αυτή η αναφορά μας να στοχεύει σ ΄έναν Άνθρωπο, σ' έναν Ευπατρίδη που πρόσφατα δυστυχώς μας αποχαιρέτησε για το αιώνιο ταξίδι του. Σαράντα ημέρες συμπληρώνονται αύριο, Σάββατο 10η Ιουλίου από τον θάνατο του Σήφη Αγγελιδάκη. 

Όμως ένας απολογισμός, όσο και αναλυτικός κι αν είναι, όσο διεξοδικά και αν γίνεται, δύσκολα αποκαλύπτει κάποιες αθέατες πλευρές ενός προσώπου. Τι να πούμε για τον Δάσκαλο, για τον σχολικό σύμβουλο, για τον αντινομάρχη, αλλά και για τον Άνθρωπο Σήφη Αγγελιδάκη;

Τον αγαπητό μας και αγαπητό μου κύριο Σήφη που πορεύτηκε με αίσθημα ευθύνης, αγγίζοντας και επιλύοντας με τρόπο θαυμαστό, προβλήματα που χρόνια ταλαιπωρούσαν την Εκπαίδευση και κυρίως το θέμα της σχολικής στέγης. Μεθοδικός και υπέρμετρα εργατικός, ακούραστος και προσιτός, ενάρετος και σεμνός, χωρίς ανταλλάγματα (όπως κάποιοι άλλοι), πάντα καθοδηγούμενος από τις έννοιες του χρέους και της προσφοράς. Είμαι βέβαιος, ότι θα προσκρούσω στη γνωστή μετριοφροσύνη του κυρίου Σήφη! Ωστόσο οι αρετές που σήμερα σπανίζουν και όπου τυχόν υπάρχουν δοκιμάζονται, σίγουρα πρέπει να προβάλλονται, ως τίτλος τιμής, αλλά και ως παράδειγμα για τους νεότερους. Ειδικά στις μέρες μας που ο κόσμος κυριαρχείται εξολοκλήρου από τα ιδανικά της ικανοποίησης υλικών αναγκών, της θεοποίησης της δύναμης του χρήματος, της προβολής και της ανόδου μέσω σκοτεινών ατραπών…

Σίγουρα ο Σήφης Αγγελιδάκης, ο αγαπητός μας κύριος Σήφης δικαιούται τον τίτλο του Ευπατρίδη, του καλού καγαθού, του ρομαντικού ονειροπόλου.

Πάντα θα μείνει στις καρδιές μας. Το παράδειγμά του και οι πράξεις του, θα αποτελούν για μας οδηγό. Όσο για την ευεργετηθείσα από τον ίδιο εκπαιδευτική κοινότητα, πιστεύουμε, ότι πρέπει να του αποδώσει τα πρέποντα, όπως οφείλει.