Η Ζωή μιμείται τη Τέχνη ή η Τέχνη μιμείται τη Ζωή;
Στο δίλημμα αυτό αντικαθιστώ το ρήμα μιμείται με το οδηγεί και επαναδιατυπώνω:
Η Ζωή οδηγεί τη Τέχνη και η Τέχνη οδηγεί τη Ζωή.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν το μακρινό μα πάντα επίκαιρο 2008. Η δολοφονία του Αλέξανδρου (Γρηγορόπουλου) πυροδότησε την μια από τις μεγαλύτερες, ίσως και μαζικότερες κοινωνικές εξέγερσεις που έχει δει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Διαδηλώσεις, πορείες, καταλήψεις ξεπηδούσαν σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου με τη συμμετοχή όλων να είναι συγκλονιστική και συγκινητική.
Η Τέχνη παρούσα στα σημαντικά δρώμενα αυτής της χώρας, σύμφυτη με τη Ζωή μας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα εκείνου του λαβωμένου Δεκέμβρη.
Η κατάληψη της Λυρικής Σκηνής κράτησε 9 ημέρες (28/1/2009 - 7/2/2009) και αποτέλεσε κρίκο στις αλυσιδωτές καταλήψεις δημοσίων κτιρίων που ξεκίνησαν μέσα στην εξέγερση του 08 & συνέχισαν σχεδόν μέχρι τον Μάρτη του 2009 φέρνοντας στο προσκήνιο τις έννοιες της αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης.
Η συγκεκριμένη κίνηση σκόπιμα ίσως αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ της εποχής & η μόνη πρόσβαση σε όσα συνέβαιναν ήταν μέσω του blogspot, apeleftheromenilyriki.blogspot.com το οποίο προς μεγάλη μου έκπληξη είναι ακόμα ενεργό και των ελάχιστων βίντεο που έβρισκε κανείς στο άγουρο ακόμα Youtube.
"Τα εξεγερμένα μπαλέτα των Πατησίων" ήταν ένα & ίσως το μοναδικό βίντεο που διασώζεται ακόμα από εκείνες τις ημέρες & έχει χαραχτεί στην τότε εφηβική μου καρδιά.
Χορευτικά δρώμενα που διέκοπταν τη κίνηση, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην δική μας εξέγερση. Δρώμενα που διέκοπταν τον βουβό μα θορυβώδη πόνο μας.
Η Τέχνη, οι καλλιτέχνες, που μας έδειξαν έναν άλλο δρόμο. Μας πήραν απ' το χέρι και μας οδήγησαν σε ένα άλλο μονοπάτι. Μας έδειξαν πως ο πόνος και η οργή μας μπορούν να εκφραστούν κι έτσι. Και πως μπορούμε να χωρέσουμε όλοι μέσα σε αυτό. Αρκεί να αντέξουμε.
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει αυτές τις μέρες στον χώρο του Πολιτισμού, θυμίζει κάτι από εκείνες τις μέρες. Πρόκειται για μια μεγάλη εξέγερση με μαζικότητα, φλόγα και συνέπεια.
#sesaspoumasakoute
Σας ακούω και σας ευχαριστώ.
Γιατί ξυπνάμε από τον λήθαργο.
Φωτογραφία εξωφύλλου από το εφεδρικό Blogspot της τότε κατειλημμένης Λυρικής Σκηνής
