Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς καραντίνα; Αυτή ήταν μια κάποια λύσις...

Του Κώστα Α. Μπογδανίδη

Μέρα χωρίς καραντίνα Νο 2. Νωρίς να πούμε ότι ήδη αναζητήσαμε το ραχάτι και τον ιδιότυπο εγκλεισμό, αλλά είναι προφανές πως όταν μπούμε για τα καλά στην καθημερινότητα είναι βέβαιο ότι θα αναφωνήσουμε: «Τι καλά που ήταν»!

Εκεί που λέγαμε ότι είναι δύσκολη η προσαρμογή στην καραντίνα εντός ολίγων ημερών εγκλεισμού τα βρήκαμε με το σπίτι μας, με την οικογένειά μας, τα παιδιά και τον ίδιο μας τον…καναπέ!

Βοήθησε ασφαλώς και η τεχνολογία. Λίγο σερφάρισμα στο δίκτυο , δουλειά στον υπολογιστή , συνομιλίες με συναδέλφους και φίλους με skype και zoom (όχι βέβαια τόσο …σκληρή όσο η τηλε- εκπαίδευση, αλλά πάντως δουλειά!), ταινίες και σειρές στο «νέτφλιξ», συναυλίες στο youtube και φυσικά πολλά βιβλία, γκουρμέ φαγητά, δοκιμές διαφόρων συνταγών…

Έλειψαν βεβαίως οι θάλασσες, οι μεγάλες βόλτες, τα βαρέα σπορ, αλλά όλο και κάτι κάναμε σε ποδηλατάδα και περπάτημα. Ακόμη κι αυτοί που έχασαν τις εκκλησίες και τις ιερές ακολουθίες βρήκαν μια μικρή παρηγοριά στις μεταδόσεις που γινόταν.

(Εννοείται επίσης ότι με την καραντίνα δεν ξεχνάμε ότι πετύχαμε και τον μείζονα στόχο: Στην έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου κατέστη ξεκάθαρο ότι σήμερα θα θρηνούσαμε όχι μόνο 150 νεκρούς από τη νόσο Covid-19, αλλά ακόμα 4.360 συνανθρώπους μας, που θα είχαν χάσει τη ζωή τους από τον κορωναϊό. Επιπλέον, τα νοσοκομεία θα είχαν την «εικόνα της Ιταλίας», καθώς το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θα είχε κατακλυστεί μεταξύ 30 Μαρτίου και 4 Απριλίου)

Τώρα πάνε αυτά. Νέα κατάσταση. Σιγά πρέπει να προσαρμοστούμε στο…έβγα. Το είχα ξαναπεί, ότι θα είναι πιο δύσκολο από το…έμπα σπίτι, μείνε στον καναπέ. Τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις 5000 στροφές στις οποίες πρέπει να ζούμε καθημερινά, το άγχος και τις στρεσογόνες καταστάσεις που μόνοι μας έχουμε διαμορφώσει. Το σύστημα του πήγαινε-έλα, ο καθένας με το κεφάλι κάτω και μετά…κούμο. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε το πιθανό σενάριο αναζωπύρωσης του ιού ή και τις ζοφερές οικονομικές προβλέψεις μάλλον πολύ σύντομα θα λέμε: που είναι η καραντίνα , να ‘χαμε κι άλλη!

Ελπίζω πραγματικά να μην συμβεί τίποτα από όλα αυτά. Γιατί τότε θα μας φαίνεται ότι ο ιός ήταν ό,τι πιο… γλυκό μας είχε συμβεί τα τελευταία χρόνια. Και ειδικά στην Κρήτη που κάτι με τα τροχαία κάτι με τα φονικά έχουμε τον Covid-19 ήδη στο…3-1- και αυτό το «γκολ» δυστυχώς μας το έβαλε ένας δύστυχος Γερμανός.

Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος