Η τηλεκπαίδευση ετοιμάζεται να σβήσει το πρώτο της κεράκι

Της Κατερίνας Μυλωνά

Ήταν 10 Μαρτίου 2020, ώρα- αν δε με απατά η μνήμη μου- λίγο μετά τις 5 το απόγευμα.
Στην οθόνη ο Βασίλης Κικίλιας ανακοινώνει την αναστολή λειτουργίας των σχολικών μονάδων, φροντιστηρίων, Πανεπιστημίων για 14 μέρες.
"Ποιος είναι ο αγαπημένος υπουργός των παιδιών;" "Τι θα τους κάνω τώρα τους γιους μου που είναι στην εφηβεία;" "Τι νόημα έχει να κλείσουν τα σχολεία και να παίζουν τα παιδιά στις πλατείες και τους παιδότοπους;"
Αυτά τα χιουμοριστικά αλλά και τα αγωνιώδη μηνύματα γονέων «πλημμύρισαν» σε δευτερόλεπτα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κάπως έτσι άρχισε μια αντίστροφη μέτρηση που ακόμα δεν έχει τελειώσει.
Θυμάμαι το πρώτο πρωί με τα παιδιά στο σπίτι, ανέβασα κι εγώ, όπως είχαν κάνει και άλλες μητέρες πριν από μένα, μία εικόνα με την «Ελένη» από τις «Άγριες Μέλισσες» και τίτλο «Η Ελληνίδα μάνα όταν ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων». Τότε, μου φάνηκε αστείο. Τότε ήταν μόνο για 14 μέρες, έτσι μας είπαν, έτσι πιστέψαμε.
Τα κρούσματα πανελλαδικά ήταν ελάχιστα. Ο κορωνοϊός είχε έρθει στην χώρα μας και ένα λίγο αργότερα ήρθε και στην Κρήτη. Ούτε εκείνη τη στιγμή δε θα ξεχάσω, χτύπησε το τηλέφωνο και συνάδελφος μου είπε ότι το πρώτο κρούσμα ήταν σε χωριό του Δήμου μου! 
Θυμάμαι τον πανικό που είχε καταβάλει τον διευθυντή του σχολείου, τα τηλεφωνήματα που έδιναν και έπαιρναν μεταξύ γνωστών και αγνώστων. Εκδρομές που ακυρώθηκαν, καθηγητές και γονείς που επέστρεψαν άρον- άρον από την Ιταλία, τότε η γειτονική χώρα ήταν στο «μάτι» του κορωνοϊού.
Η λέξη «τηλεκπαίδευση» δεν άργησε να μπει στο λεξιλόγιό μας. Στην αρχή σαν ανέκδοτο αλλά σιγά- σιγά καθιερώθηκε στη συνείδησή μας ως ένα αναγκαίο κακό που μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.
Το πρώτο «αγκάθι», που ακόμα παραμένει, δυστυχώς, είναι το γεγονός ότι δεν έχουν πρόσβαση στον απαραίτητο εξοπλισμό όλοι οι μαθητές, κάποιοι δεν έχουν διαδίκτυο και έχουμε δει πολύ δυσάρεστες εικόνες σε όλη την χώρα.
Εκείνο που με εντυπωσιάζει είναι πώς σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν εκπαιδευτικοί που βρίσκονται ένα σκαλί πριν τη σύνταξη να γίνουν.. χάκερ, να παίζουν στα δάκτυλα το webex και άλλες πλατφόρμες.
Με εντυπωσιάζει αλλά και με τρομάζει πώς παιδιά 4 ετών συνήθισαν να χαιρετάνε τους φίλους τους μέσα από μία οθόνη και να ανταλλάζουν φατσούλες για να κάνουν πλάκα.
Είδαμε ότι η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιείται πια δια πάσαν νόσον, όταν γίνονται καταλήψεις, όταν τα σχολεία κλείνουν λόγω κακοκαιρίας.
Η τηλεκπαίδευση, λοιπόν, ήρθε πριν έναν χρόνο στη ζωή μας, κατάφερε να αρθρώσει τις πρώτες της λέξεις, να κάνει τα πρώτα της βήματα και εμείς ετοιμάζουμε να της οργανώσουμε ένα πάρτι… Μπα, ας το αφήσουμε το πάρτι, δε μας το επιτρέπουν και τα μέτρα αλλά ούτε και η διάθεσή μας.
Όταν σβήσει το κεράκι της, η ευχή της ας είναι «αχρείαστη να είμαι»!