Η Μάχη της Κρήτης… είναι τώρα!

Του Δεκανέα Αλλαγής

Λίγες ώρες έμειναν για να ανοίξουν οι κάλπες και για πρώτη φορά από το 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κέρδιζε χωρίς αντίπαλο τη μάχη των εκλογών, πάμε σε μια αναμέτρηση με το αποτέλεσμα να έχει προεξοφληθεί: και νίκη της ΝΔ και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Τα βλέμματα όλων μεθαύριο το βράδυ, στα γραφικά της τηλεόρασης και τα χρωματιστά παιγνιδίσματα του χάρτη, θα είναι στραμμένα για διαφορετικούς λόγους σε δυο περιοχές.
Η μία είναι η Ροδόπη  - για την οποία "χύθηκε πολύ μελάνι" γύρω από τη στάση και κυρίως τις θέσεις των μειονοτικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και αν όλη αυτή η επικέντρωση της ΝΔ έφερε εν τέλει αποτέλεσμα - και η άλλη περιφέρεια είναι αυτή της Κρήτης, όχι τόσο για το σαφές προβάδισμα και το… μπλαβίδισμα του χάρτη που προφανώς δεν αμφισβητείται, αλλά για το εάν η σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - που κατέληξε σε ένα περίπου ισορροπημένο αποτέλεσμα με 2-2 στους νομούς αλλά επικράτηση 4-3 στους κοινοβουλευτικούς για το ΠΑΣΟΚ - θα έχει και συνέχεια!

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κρατήσει την έδρα του στα Χανιά, να ξαναπάρει τουλάχιστον τη μια εκ των δυο δυεδρικών - και βασικά εκείνη του Ρεθύμνου - και βέβαια να μην χάσει τη δεύτερη θέση στο Ηράκλειο, διακινδυνεύοντας την έδρα του Σωκράτη Βαρδάκη.

Στο ΠΑΣΟΚ είναι πιο απλά τα πράγματα: να κρατήσουν ότι πήραν σε έδρες και να τουμπάρουν το αποτέλεσμα στο μεγαλύτερο νομό της Κρήτης το Ηράκλειο, κλειδώνοντας από την πρώτη κατανομή την εκλογή του Φραγκίσκου Παρασύρη. Μπορεί να φλερτάρουν με ένα ποσοστό που ξεπερνά το 26-27%, όπως κάποιοι διατείνονται ότι… ελάχιστη σημασία έχει αν και στο Ηράκλειο κάνει το 3-1, και πάρει καθαρά το πάνω χέρι στη μάχη της ουσίας αλλά και των εντυπώσεων στην Κρήτη.

Γιατί όμως η Κρήτη και το Ηράκλειο έχουν τόση σημασία στη μάχη της κεντροαριστεράς; Τι σηματοδοτεί περισσότερο από απλά την εναλλαγή του τριτοδεύτερου σε δευτεροτρίτο, σε έναν από τους 51 νομούς της χώρας και γιατί τα δυο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης παίζουν τα ρέστα τους κάτω από τον καυτό κρητικό ουρανό; Και ακόμα γιατί εκλογικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικά επιτελεία των κομμάτων κάνουν focus στο "νησί των γενναίων" που λες κι εκλέγει άλλη κυβέρνηση από την υπόλοιπη χώρα;

Η πρόσφατη ιστορία των εκλογικών αποτελεσμάτων στη χώρα ανέδειξε την Κρήτη ως τον καταλύτη των εξελίξεων. Ήταν εκείνη που πρώτη απ’ όλες από το μακρινό 1977 κατάλαβε τη δυναμική πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου και του έδωσε τα κλειδιά της πολιτικής κυριαρχίας στο νησί σε αυτό που πάντα όλοι λέγαμε μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Κλειδιά που δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ μόνο όταν πλάκωσαν τα μνημόνια κι εμφανίστηκε καβάλα πάνω στο άλογο της οργής και της διαμαρτυρίας ο Αλέξης Τσίπρας.
Και τότε στις διπλές εκλογές του 2012, η Κρήτη, πρώτη απ’ όλες τις περιοχές της χώρας, προεξόφλησε την πολιτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και έδωσε υψηλά ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζοντας του την πολιτική πρωτοκαθεδρία στο χώρο, κάτι που έγινε τρία χρόνια μετά με την κυβερνητική επιβράβευση του.

Για οκτώ χρόνια κανείς δεν αμφισβήτησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στα πολιτικά πράγματα της Κρήτης ακόμα κι όταν η ΝΔ έγινε κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2019. Κι ύστερα ήλθαν οι… μέλισσες, όπως λέει και το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, ή μάλλον το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, που για πρώτη φορά με την εκλογή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, έφερε τον πρώτο σπόρο της αμφισβήτησης στο λαμπρό μέχρι τότε αστέρι του Τσίπρα στην Κρήτη.
Έπρεπε βέβαια να έλθουν τα πάνω κάτω, να επέλθει η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, να αποδειχθεί το σαθρό κομματικά, οργανωτικά και στελεχιακά υπόβαθρο ενός κόμματος που με δανεικούς ψήφους, δανεικά συνθήματα και στελέχη - σώγαμπρους από το ΠΑΣΟΚ, δεν μπόρεσαν ποτέ να χτίσουν πολιτικό κεφάλαιο στη δύναμη που τους έδωσε ο κόσμος, με αποτέλεσμα να… ξεφουσκώσουν στην πρώτη στραβή!

Βλέπετε ο κρητικός είναι καλός καλός, αλλά δεν είναι και αφελής. Είναι φιλότιμος αλλά και αρέσκεται να βλέπει μπροστά, πριν από τους άλλους. Να μην πιάνει μόνο τις ευκαιρίες αλλά και να τις δημιουργεί. Να… γλακά πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους αλλά και να απογοητεύεται νωρίτερα από άλλους, ίσως επειδή λόγω χαρακτήρα είναι ανυπόμονος. Θέλει να προεξοφλεί τις εξελίξεις και να κάθεται κάτω από τον ασκιανό περιμένοντας από τους πιο βραδυπορούντες να βαδίσουν το δρόμο που εκείνος ανοίγει. Να είναι καταλύτης των εξελίξεων στην κεντροαριστερά, μια επισπεύδουσα δύναμη θα λέγαμε που προβλέπει, προεξοφλεί και μυρίζεται που πάει το πράγμα, για να καμαρώνει πως είναι πάντα μπροστάρης των εξελίξεων.

Κι ένα δίκιο το ‘χει. Είναι εκείνος που πάντα ήταν μπροστάρης της δημοκρατίας. Ήταν ο κρητικός που έγκαιρα είδε με τις ναυτιλιακές εταιρείες λαϊκής βάσης την ανάγκη να αφήσει η χώρα πίσω τα σαπιοκάραβα των πλοιοκτητών που γεννούσαν ναυάγια και τραγωδίες.
Είναι οι Κρητικοί που πρώτοι απ’ όλους έφτιαξαν αεροπορικές εταιρείες στη μετά Ολυμπιακή, περίοδο και Κρητικοί είναι κι εκείνοι που ηγούνται σήμερα των μεγάλων ιδιωτικών αεροπορικών εταιριών.
Είναι οι ίδιοι οι Κρητικοί που και τώρα ανιχνεύουν πως κάτι καινούργιο γεννιέται στο χώρο της κεντροαριστεράς και δείχνουν να του κλείνουν το μάτι!
Κι είναι κι εκείνοι που θα αποτελέσουν τον καταλύτη και για την υπόλοιπη χώρα!

Δικαίως λοιπόν τα βλέμματα θα στραφούν την Κυριακή σ’ αυτή την ιδιότυπη Μάχη της Κρήτης, που μπορεί με αφετηρία το νησί να αποτελέσει τον προπομπό ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό στις 26 Ιουνίου.