Η κυβερνητική εγκατάλειψη εμπόδιο για το όραμα ανάδειξης των αμπελώνων στις Μέλαμπες

Του Θοδωρή Δουλουμπέκη*

Έχουν περάσει ήδη 5 μήνες από την ιδιαίτερα καταστροφική πυρκαγιά στο Δήμο Αγίου Βασιλείου που έκαψε περίπου 20.00 στρέμματα εκ των οποίων κοντά στα 10.000 ιδιαίτερα παραγωγικούς ελαιώνες και αμπελώνες . Στο σύνολο αυτών των εκτάσεων περιλαμβάνεται  δυστυχώς και πάνω το 90% των ιστορικών αυτόριζων προφυλλοξηρικών αμπελώνων στις Μέλαμπες που η αναβίωση τους αποτέλεσε όχι μόνο μια σημαντική τοπική επιχειρηματική πρωτοβουλία αλλά και βασικότερο όλων, αιτία, πολλοί ντόπιοι και μάλιστα νέες και νέοι, να μείνουν ή ακόμη και να επιστρέψουν στον τόπο τους προκειμένου να καλλιεργήσουν τη γη τους. 

Αν και η σημαντικότητα του εγχειρήματος της αναβίωσης των αμπελώνων και την παραγωγής σπουδαίας ποιότητας κρασιού είναι διεθνώς αναγνωρίσιμη κι αναγνωρισμένη, ακόμη μέχρι σήμερα η κυβέρνηση αγνοεί τα αιτήματα των τοπικών παραγωγών για ταχεία αποζημίωση που θα τους επέτρεπε άμεσα να αποκαταστήσουν ζημιές αλλά και να καλύψουν μέρος από τις σοβαρές απώλειες εισοδήματος που έχουν υποστεί τη χρονιά που πέρασε και που θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ερχόμενες χρονιές. 

Στο «ψηφιοποιημένο» κράτος, ο ΕΛΓΑ ακόμη περιμένει από τον ΟΠΕΚΕΠΕ τα γεωχωρικά δεδομένα προκειμένου να αρχίσουν τους επιτόπιους ελέγχους οι εκτιμητές οι οποίοι έλεγχοι σε ρεαλιστικούς όρους δεν αναμένεται να ολοκληρωθούν πριν το τέλος του πρώτου τριμήνου του έτους προκειμένου να εκκινήσουν οι διαδικασίες αποζημίωσης. Κι όλα αυτά σε περίπτωση που δεν προκύψει και κάποιου είδους γραφειοκρατικού μπλεξίματος μεταξύ υπουργείων και προγραμμάτων αποζημίωσης ή άλλης ενδιάμεσης φυσικής καταστροφής που θα δεσμεύσει του εκτιμητές του ΕΛΓΑ.

Ούτε καν οι προκαταβολές των αποζημιώσεων δεν έχουν ως σήμερα δοθεί στους παραγωγούς, παρόλο που κάθε μήνα, προφανώς με διάθεση εμπαιγμού, εξαγγέλλονται από το Υπουργείο της ΝΔ.  

Οι ατέρμονες καθυστερήσεις με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και του ΥπΑΑΤ, σε συνδυασμό με τη χαμηλή αποτίμηση της αξίας των κατεστραμμένων αμπελιών με τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ενδεχομένως να αποδειχτούν ακόμη πιο καταστροφικά για το εγχείρημα της μικρής τοπικής ποιοτικής παραγωγής, από την ίδια τη φωτιά. 

Η στόχευση βέβαια για τους ιδιαίτερους αμπελώνες στις Μέλαμπες δεν πρέπει να μείνει στις απαραίτητες, αλλά χαμηλές για την ποιότητα τους, προσδοκίες της αποζημίωσης για αποκατάσταση. Το πολιτικό σύστημα συνολικά κι ενιαία, σε κάθε του βαθμίδα, πρέπει να διεκδικήσει και να στηρίξει την πρωτοβουλία μα και το όραμα για ένταξη των ιστορικών αμπελώνων στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και σε αυτό το πλαίσιο να αναληφθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες ώστε και η αναμπέλωση να γίνει σύμφωνα με αυτά τα πρότυπα αλλά και να προστατευτεί η περιοχή από μελλοντικές άλλες τέτοιες καταστροφές με σύγχρονα μέσα και τεχνολογίες.

Ένα κράτος που θα στηρίζει και θα νοιάζεται έμπρακτα για τη μικρή παραγωγή και την ποιοτική τοπική επιχειρηματικότητα, αλλά κι ένα σύγχρονο σύστημα αντιπροσώπευσης αυτών των πρωτοβουλιών που κοσμούν το Ρέθυμνο και την Κρήτη, είναι προαπαιτούμενο προκειμένου να μπορέσει ο τόπος μας να αναπτυχθεί δίκαια ολιστικά και ποιοτικά. 

*Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ

Μέλος ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Ρεθύμνου