Η ηλιοαπολύμανση εντός του θερμοκηπίου

Του Χρήστου Αποστόλου*

Μετά από αρκετές έρευνες αναπτύχθηκε ένα σύστημα για την απολύμανση του εδάφους που δεν παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα χρησιμοποιώντας τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας όπως είναι η ηλιακή ακτινοβολία για την απολύμανση του εδάφους εντός μιας θερμοκηπιακής μονάδας. Με τον όρο ηλιοαπολύμανση εννοούμε την παγίδευση της ηλιακής ενέργειας στην επιφάνεια του εδάφους κάτω από ένα πολύ λεπτό διαφανές πλαστικό φύλλο που πραγματοποιεί θερμικές, χημικές, βιοχημικές και βιολογικές αλλαγές έτσι ώστε να απολυμαίνει φυσικά το έδαφος από ασθένειες, εχθρούς, έντομα και ζιζάνια.

Η μέθοδος αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη διότι έχει πάρα πολύ μικρό κόστος, είναι φιλική προς το περιβάλλον και δεν κρύβει κινδύνους προς τον παραγωγό. Βέβαια απαιτεί περισσότερο χρόνο εφαρμογής. Η διαδικασία αυτής της μεθόδου είναι αρκετά απλή. Το έδαφος αρδεύεται σε όλη την έκταση που είναι να χρησιμοποιηθεί, απομακρύνεται όλο το νερό κοντά από την επιφάνεια του εδάφους μέχρι να βρεθεί στον ρόγο του και μετά γίνεται κατεργασία με καλλιεργητή έτσι ώστε να αυξηθεί όλη η επιφάνεια. Αργότερα τοποθετείται ένα λεπτό διαφανές πλαστικό φύλλο και αφήνεται για μακρύ χρονικό διάστημα έτσι ώστε να αναπτυχθεί ισορροπία μεταξύ του εδάφους και αυτού. Κατά τη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία του εδάφους αυξάνεται σημαντικά διότι η ηλιακή ακτινοβολία διαπερνά με μεγάλο ποσοστό (περίπου 90%) το πλαστικό φύλλο που προσπίπτει στην επιφάνεια ενώ ένα πολύ μικρό ποσοστό ανακλάται πίσω. Το έδαφος στη συνέχεια μειώνει τη θερμοκρασία του με την ακτινοβολία που εκπέμπει προς τα πάνω στα μεγάλα μήκη κύματος. Στο πλαστικό φύλλο συμπυκνώνονται υδρατμοί που περιορίζουν τη μείωση της θερμοκρασίας έτσι ένα μεγάλο μέρος της θερμότητας εγκλωβίζεται στο έδαφος.

Για να υπάρξει ένα αρκετά αποδοτικό αποτέλεσμα, το έδαφος εντός του θερμοκηπίου θα πρέπει να έχει αρκετή υγρασία και η κάλυψη του με πλαστικό να διαρκεί τουλάχιστον ένα με δύο μήνες χωρίς να υπάρξουν επιπλέον ενέργειες σε αυτό. Για την καλύτερη απόδοση της ηλιοαπολύμανσης προτείνεται να εφαρμόζεται τους πιο θερμούς μήνες του έτους όπως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Η διαδικασία αυτήν πλεονεκτεί σε πολλά σημεία σε σύγκριση με άλλες μεθόδους όπως ότι είναι απλή, εφαρμόζεται χωρίς να υπάρχει μεγάλη οικονομική σπατάλη από την πλευρά του παραγωγού, δεν δημιουργεί παρενέργειες στη μικροχλωρίδα του εδάφους και δεν επηρεάζει καθόλου την υγεία του ανθρώπου. Βέβαια το κακό με τη συγκεκριμένη μέθοδο είναι ότι πρέπει να γίνεται κατά τη θερινή περίοδο, έτσι αποτρέπεται για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα η καλλιεργητική διαδικασία. Τέλος, να αναφέρω ότι υπάρχουν και μερικά θερμόφιλα ζιζάνια ή μικροοργανισμοί που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα καθώς η ηλιοαπολύμανση δεν τους επηρεάζει. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται χημική καταπολέμηση.

*Φοιτητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο