του Γρηγόρη Πασπάτη
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα ταλαντεύεται και θα ταλαντεύεται επικίνδυνα στον οικονομικό τομέα για πολλά χρόνια. Η χώρα έχει ανάγκη μιας κυβέρνησης που θα επιβάλει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, την ανεξαρτησία των αρχών και τη διάκριση των εξουσιών, βασικές προυπόθεσεις για την προσέλκυση επενδύσεων, την ανάπτυξη της χώρας και την εδραίωση μιας αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου και όχι περίπου δυτικού τύπου. Ναι ωραία όλα αυτά, αλλά ποιο πολιτικό προσωπικό θα εμπνεύσει τον Ελληνικό λαό, θα του δώσει το όραμα για τα θετικά της προοπτικής αυτής; Ποιο πολιτικό προσωπικό θα αποτρέψει την "καταθλιπτική" ψήφο;
Η αδυναμία του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος της χώρας να εναρμονισθεί με τα νέα κοινωνικό-οικονομικά δεδομένα είναι εμφανής και επικίνδυνη και συνδέεται άμεσα με τον προβληματικό τρόπο που παρήχθη το σύστημα αυτό.
Ο εκλογικός νόμος αποτελεί ίσως το σημαντικότερο πυλώνα του πολιτικού συστήματος. Η συνέργεια των συστημάτων ενισχυμένης αναλογικής και του σταυρού προτίμησης που εφαρμόζονται στη χώρα δημιουργούν στρεβλές δυνάμεις που επάγουν την ανάπτυξη του πελατειακού κράτους και του παρασιτισμού.
Η διαδικασία για αλλαγή του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος οφείλει να ξεκινήσει άμεσα. Οφείλει να ξεκινήσει άμεσα με ένα νέο εκλογικό νόμο που θα συντρίβει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία να αποφασίσουν να ψηφιστεί ένας νέος εκλογικός νόμος που θα διαφοροποιεί δραστικά το σύστημα εκλογής των πολιτικών. Οι νέοι πολιτικοί δεν θα πρέπει να εκλέγονται με φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα (αμελλητί παρουσία σε πάσης φύσεως κοινωνικές εκδηλώσεις κλπ) ή να είναι απόλυτα εξαρτημένοι από μεγάλα ή μικρά κοινωνικο-οικονομικά συμφέροντα. Εχουν κουράσει όλα αυτά τον Ελληνα πολίτη και έχουν αποτύχει οικτρά κρίνοντας από το αποτέλεσμα. Η γάγγραινα αντιμετωπίζεται μόνο με νυστέρι.
Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτή η αλλαγή είναι το εκλογικό σύστημα των πολλών μονοεδρικών περιφερειών όπου η ποιότητα του ενός και μοναδικού υποψηφίου βουλευτού θα επηρεάζει απόλυτα την εκλογική ισχύ του κόμματος στη συγκεκριμένη περιοχή. Επίσης η κατάτμηση της χώρας σε πολλές μονοεδρικές περιφέρειες θα μειώσει ουσιαστικά την εξάρτηση των υποψηφίων βουλευτών από τα media και τους πάσης φύσεως χρηματοδότες, αφού οι εκλογικές αναμετρήσεις θα έχουν περισσότερα στοιχεία διαπροσωπικής πολιτικής σχέσης και λιγότερο μεθόδων μαζικής επικοινωνίας.
Στη πράξη με τη μέθοδο αυτή καταργείται ο σταυρός προτίμησης (που μόνο νοσηρότητα δημιουργεί) χωρίς όμως να αίρεται η δυνατότητα του πολίτη να επιλέγει, όπως συμβαίνει και στις εκλογές του 1ου βαθμού αυτοδιοίκησης. Μέθοδος που έχει αποτελεσματικά εφαρμοσθεί σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης (Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, προετοιμάζεται στην Ιταλία).
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι θα υπάρξουν αντιδράσειs σε μια τέτοια προοπτική, αφού θα αναταραχθούν τα λιμνάζοντα ύδατα του πολιτικού συστήματος. Όμως η σκεπτόμενη και ανησυχούσα Ελληνική αστική κοινωνία οφείλει να πιέσει προς την κατεύθυνση αυτή. Το έχει ανάγκη η χώρα.
