Η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου κι ένας κουβάς για τα βρόχινα… καλού κακού!

Του Δεκανέα Αλλαγής

Πνιγήκαμε σε μια κουταλιά νερό, μεταφορικά και κυριολεκτικά!
Χάσαμε δυο ανθρώπους με όνειρα, παιδιά που τους είχαν ανάγκη και τους αγαπημένους  ανθρώπους τους να μην έχουν απαντήσεις στα χιλιάδες γιατί τους. Κι ευχαριστούμε το μεγαλοδύναμο που μας λυπήθηκε και δεν είχαμε κι άλλα θύματα.

Έπρεπε να πέσουν κάποιες δεκάδες χιλιοστών  νερού για να παρασυρθεί από το ρέμα όλο αυτό το αφήγημα για το…Μονακό του Ηρακλείου, την Αγία Πελαγία που δεν την έσωσε ούτε η χάρη της Αγίας, την οποία πρόσφατα γιορτάσαμε.
Και μαζί με τα χόρτα, τις καλαμιές και τις λάσπες, πήραν τα νερά και το αφήγημα περί βέλτιστης τουριστικής ανάπτυξης, επιμήκυνσης  της περιόδου, 12μηνο πακέτο για τους τουρίστες.
Που μπορεί να έλθουν επειδή θα κρυώνουν στη Βόρεια Ευρώπη, αλλά που κινδυνεύουν να πνιγούν σε μια δυνατή βροχόπτωση ή να παρασυρθούν από κάποιο μπαζωμένο ρέμα ή ένα ασφαλτοστρωμένο ποταμό, βγαίνοντας από το μπανγκαλόου ή το Airbnb με την πισίνα! 

Τα "μεταξωτά τουριστικά βρακιά" δεν ξέρω αν θέλουν και πιτήδειους ποπούς αλλά σίγουρα θέλουν τα στοιχειώδη: να ξέρεις που θα πας και που θα σε βγάλει ο απέναντι δρόμος.
Να είσαι προετοιμασμένος πως εκεί που είσαι στην ξαπλώστρα, αν έλθει μπουρίνι, τότε μπορεί και να τα δεις όλα!
Να μην χρειάζεται σε μια φθινοπωρινή μέρα να πάρεις και σωσίβιο μαζί σου επειδή δεν ξέρεις που θα σε παρασύρει το ρυάκι.
Να πηγαίνεις κάπου και να  νοιώθεις ασφάλεια κάθε μέρα και στιγμή, 12 μήνες το χρόνο.
Να μην βρεθείς να βγάζεις νερά με τους κουβάδες από το αεροδρόμιο προορισμού σου, να μην στάζει η αίθουσα αναμονής, να μη νιώθεις πως έφτασες (ή φεύγεις) στην Αφρική κι όχι σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Να μην πηγαίνεις σε δημοφιλείς προορισμούς που τα υποτιθέμενα έργα υποδομής γίνονται φτερό στον άνεμο στην πρώτη δυνατή μπόρα.
Διότι αν αρκούσαν 7 λεπτά για να συμβεί το κακό στην Αγία Πελαγία, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν κρατούσε 27 ή 37! 

Όλα αυτά απαιτούν ένα σχέδιο, ένα αφήγημα, μια τουριστική ιστορία που θα πρέπει να υποστηριχθεί από υποδομές κι όχι απλά στη συγκυρία του ακριβού ευρωπαϊκού χειμώνα που εμείς οι ξύπνιοι νότιοι βρήκαμε τρόπο για να  εκμεταλλευτούμε.  

Ας αφήσουμε λοιπόν όλα αυτά τα ωραία και πομπώδη  περί τουρισμού δωδεκάμηνης διάρκειας κι ας φροντίσουμε αν κι  αυτό είναι αμφισβητήσιμο να προσφέρουμε τα βασικά: φως, νερό, τηλέφωνο που λέγαμε παλιά κι ακόμα αποχετευτικό δίκτυο, αντιπλημμυρικά που θα αντέχουν σε τεστ σοβαρότητας και ανθεκτικότητας και βέβαια αεροπορικές πτήσεις που δεν θα καθυστερούν μέχρι οι κουβάδες να  μαζέψουν τα  νερά από τα πατώματα του αεροδρομίου.