«Η αξία της φωνής»

Του Παναγιώτη Ν. Πρινιωτάκη*

Διαβάζω ότι στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί η μέση διάρκεια των τηλεφωνημάτων μέσω σταθερού ή κινητού τηλεφώνου, όταν το προηγούμενο διάστημα είχε μειωθεί κατακόρυφα η χρήση αυτού ως μέσου επικοινωνίας. Η περί τα 33% αύξηση της χρήσης του τηλεφώνου, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Οι δύσκολες αυτές μέρες οδηγούν τον κόσμο σε μία επιστροφή στα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Λέω ενθαρρυντικό, όχι γιατί διαφαίνεται προσωρινή ελάττωση χρήσης των νέων τεχνολογιών, αλλά γιατί ο άνθρωπος ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει φωνητικά. Πιθανόν, οι συχνές δυσλειτουργίες του διαδικτύου να δυσκολεύουν την επικοινωνία μέσω των ηλεκτρονικών εφαρμογών. Η εμπειρία δείχνει ότι όταν, για παράδειγμα, μία εφαρμογή βιντεοκλήσεων υπολειτουργεί λόγω φόρτου του δικτύου, επιστρέφουμε στο τηλέφωνο. Το χρησιμοποιούμε τελικά, γιατί εκείνο είναι το μόνο σίγουρο που θα λειτουργήσει ακόμη και όταν το τηλεφωνικό δίκτυο είναι επιβαρυμένο από τη μαζική χρήση.

Μέσω του τηλεφώνου, προσπαθούμε να ακούσουμε τη φωνή του συνανθρώπου μας, καθώς στερούμαστε, όλο αυτό το διάστημα, τη διά ζώσης επαφή μαζί του. Είτε αυτός είναι φίλος, συγγενής ή συνάδελφος. Η φωνή είναι η γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων, για να ακούσουμε τη γνώμη του άλλου, να μάθουμε τα νέα του και τη θέση του για τη δύσκολη πραγματικότητα. Για την ώρα, αφήνουμε στην άκρη τη δυνατότητα να δούμε το πρόσωπό του, παρά τον σημαντικό ρόλο της οπτικής επαφής στην επικοινωνία. Εκτιμάμε, πλέον, την αξία της δικής μας φωνής και των άλλων.

Η απομόνωση, δηλαδή, μάς οδηγεί να αξιοποιούμε τα μέσα που δημιούργησε το παρελθόν για να αντιμετωπίσουμε το παρόν. Και αυτό είναι θετικό, γιατί τα χρήσιμα αυτά εργαλεία είναι σήμερα ξανά στο προσκήνιο, έστω και για όσο διαρκεί η καραντίνα, υπενθυμίζοντάς μας παράλληλα τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας.

Εν τέλει, αυτό που αναζητούμε είναι η ουσία της επικοινωνίας, δηλαδή η μετάδοση της σκέψης μας, του προβληματισμού μας και η αλληλεπίδραση με τον διπλανό μας. Εξάλλου «όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε», είχε πει ο Πάμπλο Νερούδα επιβεβαιώνοντας απόλυτα την πραγματικότητα.




*Ο Παναγιώτης Ν. Πρινιωτάκης είναι Δικηγόρος