Του Γιάννη Σ. Καλαντζάκη
Σας εφιστώ την προσοχή από την αρχή. Η επιτυχημένη συνταγή διακυβέρνησης της χώρας που ακολουθεί αποδίδει μόνο όταν κρατάτε κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας! Μόνο έτσι θα αποδοθούν τα “αρώματα”!
Το τσικάλι είναι μεγάλο, η φωτιά ήδη καίει και το νερό χοχλάζει. Η κρίση βέβαια, που αν ρωτήσετε αυτούς που βλέπουν αυτό το φαγητό, τη λένε πολιτική, είναι στην ουσία της κρίση αξιών: δεν υπάρχουν πια υλικά…. Όχι γιατί μας τα πήραν “οι άλλοι”, αλλά γιατί έτσι μάθαμε να ζούμε για δεκαετίες μέσω λαοπρόβλητων κρατιστών μαγείρων (συγγνώμη πολιτικών). Η συνταγή αστακομακαρονάδας χρησιμοποιώντας ένα … φασόλι από το βιβλίο και θεατρικό μονόπρακτο του Γ. Γαλίτη “τα ραδίκια ανάποδα” αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή τη λογική των σημερινών κυβερνούντων και των ψηφοφόρων τους: “….. δεν πειράζει”. “Παίρνετε αρχικά, μισό κιλό φασόλια… Αν δεν έχετε, ….δεν πειράζει. Ψιλοκόβετε καρότα και σέλινο… Αν δεν έχετε, ….δεν πειράζει… Κι αν δεν έχετε και φασόλια, βάζετε στην κατσαρόλα σας ένα φασόλι μοναχό… Δεν πειράζει ούτε κι αυτό… Ύστερα το μουσκεύετε για να διογκωθεί, και μόλις φουσκώσει για τα καλά, ρίχνετε στην κατσαρόλα ένα κιλό νερό, αν δεν σας το έχουν κόψει, για να βράσει. Όταν το φασόλι βράσει, το κατεβάζετε από τη φωτιά και το σερβίρετε κομμένο στα τέσσερα… Συγχαρητήρια, η αστακομακαρονάδα σας είναι έτοιμη!”
Δυο νέοι λαοπρόβλητοι μάγειρες έχουν τη νόστιμη και βολική λύση: “αστακομακαρονάδα” με αρώματα “ηθικού πλεονεκτήματος” από την αριστερά, φρεσκότατου μυρωδάτου εθνολαϊκισμού από τη δεξιά, “ηθικοποίηση της υγείας”, δημιουργία εχθρών (οι μάγειροι μας φυσικά εκπροσωπούν το “καλό”), fake news για τους κακούς, διαίρει και βασίλευε για επιδόματα, vouchers και κάθε είδους παροχών μεταξύ επαγγελματιών και πολιτών.
Είναι αυτοί που κρατάνε την κουτάλα και το καπάκι κλειστό. Γιατί, επαναλαμβάνω, η επιτυχία της συνταγής έγκειται στο κλειστό καπάκι. Εμποτισμένες με κρατισμό γενιές Ελλήνων δεν έχουν μάθει ότι υπάρχουν κι άλλες συνταγές κι όσοι τις ακολουθούν τρώνε πολύ καλά. Είναι εγκλωβισμένοι να κοιτούν το καπάκι της συνταγής που οι μάγειρες του “καλού” κράτους κρατούν κλειστό για να έχουν την ευκαιρία να μοιράζουν «αστακομακαρονάδα». Παλιά θα πει κάποιος η συνταγή!
Είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχει ένα κοινό λαϊκό παραμύθι στην Πορτογαλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τις σκανδιναβικές χώρες, την Ουγγαρία, τη Ρωσία και την Κίνα: η πετρόσουπα. Η παλιά αυτή λαϊκή ιστορία περιγράφει ταξιδιώτες που αρχικά βάζουν νερό και πέτρες σε ένα μεγάλο τσουκάλι. Στη συνέχεια πείθουν τους φτωχούς και διχασμένους κατοίκους ενός χωριού να φέρει ένας ένας και λίγο λίγο ένα μικρό μέρος της τροφής τους για να εμπλουτίσουν την πετρόσουπα και να μοιραστούν τελικά ένα νόστιμο γεύμα που όλοι μαζί θα απολαύσουν. Οι ίδιοι οι δωρητές στο παραμύθι της πετρόσουπας συνεισφέρουν στο φαγητό και το μοιράζονται χαρούμενοι και ενωμένοι.
Για να ξεφύγουμε όμως από την υπαρκτή κρατικίστικη αντίληψη περί “αστακομακαρονάδας” όπου δίνουμε αλλά οι μάγειρες έχουν κλειστό καπάκι και δεν ξέρουμε … τι θα περισσέψει να φάμε, απαιτείται μια άλλη αντίληψη υπεύθυνων πολιτών.
Η δική μας επιτυχημένη, φιλελεύθερη, πετρόσουπα πρέπει να έχει σαν βασικά υλικά (αρχές): επικουρικότητα (ο μικρότερος και πιο τοπικός κρατικός φορέας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα), αυτοδιαχείριση (το κράτος παραχωρεί αυτόνομη ρύθμιση ενός συγκεκριμένου τμήματος της κοινωνίας μέσω επαγγελματικών οργανώσεων και διατηρεί μόνο εποπτικό ρόλο) και κορπορατισμό (με μετατόπιση των ευθυνών σε επαγγελματικές ενώσεις, συμμετοχή των οργανωμένων συμφερόντων στη διαμόρφωση και εκτέλεση πολιτικών αποφάσεων και το κράτος να είναι ένα διαπραγματευόμενο ενδιαφερόμενο μέρος) και να δίνει τις γεύσεις και τα αρώματα αλληλεγγύης, ισονομίας κι ελευθερίας επιλογών.
Εμείς καλούμαστε να διαλέξουμε αν θα έχουμε λόγο και συμμετοχή σε αυτό που θα τρώμε τα επόμενα χρόνια ή θα συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε την επιβίωσή μας σε λαϊκιστές μάγειρες-πολιτικούς που κρατούν το καπάκι κλειστό σε κάθε συνταγή που θα μας παρουσιάζουν.
*Ο Γιάννης Σ. Καλαντζάκης είναι entrepreneur υπηρεσιών υγείας & σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα ιατρικού τουρισμού, ποιότητας και διαχείρισης προσωπικών δεδομένων (GDPR).
