Η άσκηση διεθνούς διπλωματίας και η Ελλάδα

Με την επι σειρά ετών αποσταθεροποιητική πρακτική της Τουρκίας, τις  εμφύλιες και εθνοτικές συγκρούσεις που ξέσπασαν με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την ρωσική εισβολή στο εδώ και τρείς δεκαετίες ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Ουκρανίας, τις μακροχρόνιες, εμφύλιες συγκρούσεις σε χώρες της περιοχής μας, όπως η Λιβύη και η Συρία, η Ελλάδα έχει διαμορφώσει ένα σταθερό αποτύπωμα ως παράγοντας σταθερότητας και αξιοπιστίας στο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον. Οι παραδοσιακές μας συμμαχίες στον ευρωατλαντικό χώρο, έχουν ενισχυθεί από την οικοδόμηση νέων στρατηγικών σχέσεων από την Βόρειο Αφρική έως τις χώρες του Περσικού κόλπου, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και στην διεθνή νομιμότητα.

Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Στην περιοχή μας, στην ήπειρο μας, υπάρχουν εκφραστές ενός επιθετικού απολυταρχισμού, όπως ο Πούτιν και ο Ερντογάν, έχοντας μια ιδιόρρυθμη αντίληψη για την δημοκρατία ως προς την άσκηση της, διαμορφώνοντας έναν απροκάλυπτο αντιδυτικισμό, μέσα από ετερόκλητα συμφέροντα, που όμως διαμορφώνουν μια προσπάθεια συμπόρευσης ενός αυταρχικού συστήματος, που κινείται σε μια κατεύθυνση μακριά από τις αρχές και τις αξίες των φιλελεύθερων πολιτικών συστημάτων.

Η χώρα επενδύοντας σταθερά σε μια διευρυμένη διπλωματία ανοικτών, στρατηγικών οριζόντων, προβάλλοντας την παγιωμένη ευρωπαϊκή προοπτική, μπορεί να απαντήσει σε νέες προκλήσεις που εκδηλώνονται στην ευρύτερη περιοχή μας. Προβάλλοντας ζητήματα που σχετίζονται τόσο με την ενοποίηση της Ευρώπης, την Κοινή Εξωτερική Πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια, τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ζητήματα, το ενεργειακό περιβάλλον.

Στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας, από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη και την Συνθήκη του Μάαστριχτ κυρίως, την Συνθήκη της Λισαβόνας, εστιάζεται στην ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της ΕΕ, στην εμβάθυνση του ενοποιητικού σχεδίου. Είναι αυτό ακριβώς το εθνικό συμφέρον που υπηρετείται από την οικοδόμηση μιας γνήσιας Ένωσης, υπερεθνικού και δημοκρατικού προσανατολισμού, με περισσότερες και συνεκτικότερες κοινές πολιτικές. Ο χώρος των Βαλκανίων αποτελεί μια περιοχή ζωτικής σημασίας και η Ελλάδα έχει πολλαπλά συμφέροντα από το να διατηρεί σε σταθερό υψηλό επίπεδο την προοπτική ενσωμάτωσης των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ.  

Το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται αξιοπιστία, μέσα από συνθήκες κυβερνητικής σταθερότητας και συνεργασίας, ευημερίας, συνοχής, μακρόπνοου στρατηγικού ρεαλισμού, με τολμηρό επανακαθορισμό απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στο κεντρικό κράτος, στην αυτοδιοίκηση, στην πρωτογενή παραγωγή, στην έρευνα, στον πολιτισμό.

Να έχουμε ως οδηγό όσα επιτύχαμε στην ψηφιακή μεταρρύθμιση, να επιμείνουμε στην διπλωματία των ανοικτών κατευθύνσεων, σταθερά προσανατολισμένη ως χώρα που επιδεικνύει απόλυτο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, σε κάθε προσπάθεια και απόπειρα αναθεωρητισμού και επεκτατισμού. Οι κατευθύνσεις μας ως χώρα, μετά και την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία, έχουν ως στόχο την επενδυτική βαθμίδα, η επίτευξη της οποίας απαιτεί εντατικοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, πολιτική σταθερότητα, επενδυτική, αναπτυξιακή δυναμική, σε ένα διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας και ρευστότητας.

Η Ελλάδα εδώ και 49 χρόνια είναι μια ισχυρή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, σταθερά ενταγμένη στις αξίες ειρηνικής και καλής γειτονίας που διέπουν όλα τα δημοκρατικά κράτη που σέβονται το Διεθνή Έννομη Τάξη, ενισχύει τον πυρήνα των συμμαχικών της επιλογών, μετέχοντας τόσο στους ευρωατλαντικούς, υπερεθνικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, όσο και σε ισχυρές διακρατικές συνεργασίες στο επίπεδο της διπλωματίας, της άμυνας και της ασφάλειας, εξασφαλίζοντας μια πιο ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.