H Λερναία Ύδρα του νεοναζισμού και οι κοκορομαχίες των κομμάτων

Του Τίτου Ταγαράκη*

                  Η προχθεσινή απόφαση του ποινικού Εφετείου Αθήνας, ορισμού ως εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής  και καταδίκης των πρωτοκλασάτων στελεχών της, είναι και θα παραμείνει ΙΣΤΟΡΙΚΗ, γιατί η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΕΡΔΙΣΕ αναμφίβολα μια μεγάλη μάχη κατά του νεοναζισμού στην Ελλάδα, αφού μετά την πολιτική καταδίκη της στις προηγούμενες εκλογές  έμεινε εκτός Βουλής, ήλθε  και η ποινική της ταφόπλακα.

   Απεδείχθη` περίτρανα πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ναι μεν είναι πολίτευμα ανοχής ακόμη και σε ιδέες που την αμφισβητούν πλήρως, όμως δεν είναι αδύναμο, καθώς μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και χωρίς παρεκκλίσεις κάθε οργανωμένη προσπάθεια ανατροπής του.

     Εν τω μεταξύ όμως, η καταδίκη αυτή ήταν μόνο μια μάχη που κερδήθηκε. Ο πόλεμος δεν τέλειωσε και ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί χωρίς κανένα εφησυχασμό, χωρίς απλουστεύσεις και χωρίς πολιτικές και κομματικές αντιπαραθέσεις, αλλά με ενότητα, καθόσον ο φασισμός είναι σαν την Λερναία ύδρα που δηλητηρίαζε με την αναπνοή της και προξενούσε το θάνατο και όταν τις έκοβαν το κεφάλι φύτρωναν δύο.

     Η μεγαλειώδης συγκέντρωση που, μετά την απόφαση, έγινε πέριξ του Εφετείου Αθηνών για να γιορτάσει ο λαός την νίκη της Δημοκρατίας, φαίνεται πως οι μόνοι που δεν κατάλαβαν το μήνυμα της, όταν τις επόμενες ώρες ξέσπασε, για μικροκομματικούς λόγους, μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένας ανηλεής πόλεμος και συνεχίζεται.

     Αιφνιδιασμένοι  αλλά και βυθισμένοι στις ισοπεδωτικές τους αντιπαλότητες, φάνηκαν ανήμποροι να αντιδράσουν ενωτικά, κυρίως γιατί φάνηκαν ανίκανοι να καταλάβουν τις διαχρονικές ευθύνες τους για την γέννηση και άνδρωση του ναζιστικού μορφώματος και τον μεγάλο κίνδυνο που εγκυμονούσε για την Δημοκρατία και την ομαλότητα η τότε είσοδος στην Βουλή της Χρυσής αυγής και η ένταξη της στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

      Μετά την έκδοση της απόφασης, αντί να πανηγυρίσουν ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ, όπως ο λαός στην Λεωφ. Αλεξάνδρας, που ασφαλώς δεν ανήκε μόνο σε ένα κομματικό χώρο, άρχισαν τον μεταξύ τους άμετρο λασποπόλεμο με τις εκατέρωθεν δηλώσεις κατηγορίας του τύπου «εσείς κλείνατε το μάτι στους Ναζί» «όχι οι δικοί σας τους παρείχαν ασυλία» «μόνο η αριστερά έχει σταθεί πάντα απέναντι στο φασισμό», για να επιβεβαιωθεί ή μάλλον να επικαιροποιηθεί η αλήθεια πως «πριν τελειώσει η κατοχή είχε αρχίσει ο εμφύλιος».

      Κύριοι των κυρίως δύο αντιμαχομένων πλευρών, ήλθε καιρός να σας γίνει συνείδηση, πως πλέον τον λαό δεν τον ενδιαφέρουν οι αλόγιστες και συνήθως καταστροφικές για την χώρα κοκορομαχίες σας  και ούτε αποτελεί ζητούμενο την επομένη της δικαίωσης να αλληλοφαγωθούμε για το ποιός είναι πιο αντιφασίστας.

      Πρέπει επιτέλους να αναστοχαστούμε και να συνειδητοποιήσομε:

- Πως την περασμένη 10ετία η Δημοκρατία μας κλειδωνίστηκε συθέμελα και κινδύνεψε.

-  Πως μια συμμορία ενδεδυμένη τον πολιτικό μανδύα έφθασε τρίτη δύναμη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

-  Πως είναι αναγκαίο και οφείλομε όλοι κάτι να κάνομε για να μην επαναληφθεί ΠΟΤΕ τέτοια ντροπή και

-  Πως πρέπει να υπάρξει στο μέλλον μια κοινή στρατηγική όλων των δυνάμεων του Δημοκρατικού τόξου, χωρίς κομματικές υστεροβουλίες και παλινωδίες, γιατί μόνο έτσι θα κλειδαμπαρωθούν όλες οι θεσμικές κερκόπορτες και θα αποκλειστεί η άνθηση από την πολιτική μας ζωή κάθε ναζιστικού εκτρώματος, γιατί ο Φασισμός είναι αρρώστια αυτοάνοση και αναπτύσσεται από το ίδιο το σώμα της κοινωνίας μας.

*Επιτίμου Δικηγόρου, τ. Προέδρου Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηρακλείου