Για κείνους που ξέχασαν…να επιστρέψουν!

του Γιώργου Σαριδάκη 

Κι είμαι εδώ, σ’ ένα ξύλινο κάθισμα σκαλισμένο με τέχνη και γύρω δέντρα αμέτρητα που υψώνονται τόσο λες και θα αγγίξουν τον ουρανό, κι από μέσα τους ήχοι χιλιάδες κελαηδιστοί γεννιούνται στο χώρο. Μα τι ζητώ σε τούτο το μέρος, πως βρέθηκα εδώ… άραγε ήρθα μονάχος ή κάποιος δικός μου τη φεύγα πήρε και μ’ άφησε πίσω; Ανθρώπους βλέπω να περπατούν, άλλοι χαρούμενοι και άλλοι στη θλίψη βαθιά ριγμένοι, μα δε γνωρίζω κανέναν. 

Το κεφάλι αγκαλιάζω σφιχτά και λέξεις ανάγκης φωνάζω, όμως οι ξένοι αδιαφορούν και το βλέμμα γυρνούν απ’ την άλλη χωρίς συμπόνια. Πάει, όλα  τελειώσαν για μένα πια! Πως θα μπορέσω να φύγω από εδώ, κι αν πάλι φύγω που θα βρεθώ; Μπας και είμαι μόνος μες στη ζωή ή έχω σπίτι και συγγενείς που κάπου κοντά περιμένουν...

Την ώρα εκείνη δίπλα μου φτάνει ένα αγόρι μικρό, κάθεται αθόρυβα και με ρωτά  το όνομα μου. Κάνω ν’ ανοίξω τα χείλη όμως δε βγαίνει μιλιά, όσο κι αν θέλω η μνήμη βοήθεια δεν δίνει σ’ αυτό το κακό που ξάφνου με βρήκε.  Μια γυναίκα - μάλλον μητέρα - φωνάζει αυστηρά στο παιδί, με τ’ όνομα Γιάννη, και το μαλώνει μ’ αγνώστους που συζητά. Σαν κάπως οικείο ακούστηκε αυτό, μήπως να λένε κι εμένα το ίδιο, είπα σιγά.

Πήρε η μέρα να φεύγει κι η νύχτα ν’ απλώνει βαριά το σκληρό της σκοτάδι, μα στο ίδιο σημείο εγώ ξανά, χωρίς ελπίδα καμιά να φωτίζει το μαύρο τοπίο. Γέρνω το σώμα δειλά με μαξιλάρι τα χέρια και λίγο πιο πέρα για συντροφιά ένα  σκυλί ορφανό, θλιμμένο κι αυτό σαν εμένα.

Εικόνες και σκέψεις εμπόδια βάζουν πολλά στου ύπνου το δρόμο, μα δε γνωρίζω αν όνειρο είναι ή αλήθειες ζωής που ψάχνουν τον τρόπο να διώξουν το ψέμα και να γιατρέψουν αυτήν την αρρώστια της λησμονιάς.

Στο  φως της αυγής ανοίγω τα μάτια κλεφτά και βλέπω μπροστά έναν άνδρα γνωστό που κοιτά στοργικά το δικό μου το μέρος και ρωτά τι συμβαίνει, λέγοντας με πατέρα. Σαστίζω για λίγο, μα βρίσκω κουράγιο και απαντώ: Συγγνώμη γιέ μου, συγγνώμη Γιάννη παιδί μου… δεν ξέρω γιατί, μα ξέχασα να επιστρέψω. Δεν πειράζει μου λέει, και στεκόμαστε εκεί δακρυσμένοι για ώρες.

Αφιερωμένο στους ανθρώπους με προβλήματα άνοιας και τους οικείους τους

*Ο  Γιώργος Σαριδάκης είναι Κοινωνικός Λειτουργός