«Ένιωσα την ανάγκη να σου μιλήσω μανούλα…»

Της Ειρήνης Τσάκα

Σοκ!
Αυτή η τόση δα λεξούλα, που δεν είναι καν ελληνικής προέλευσης, έχει ταλαιπωρηθεί τα μάλα από το σινάφι μου, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στο κυνήγι των «κλίκς».
Η υπερβολή στη χρήση μείωσε την ουσία της, έγινε αφορμή χλευασμού, ακόμα και από την υπογράφουσα…

Κι εκεί που πίστευα ότι τίποτε πλέον δεν μπορεί να μου προκαλέσει σοκ, δεν βρίσκω άλλη λέξη να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι τις τελευταίες ημέρες.

Σοκ για τις τόσες ζωές που έλιωσαν από τη μια στιγμή στην άλλη…
Σοκ από τη νέα επίδειξη δύναμης των στοιχείων της φύσης, την οποία επιχειρούμε εσφαλμένα και ματαίως να καθυποτάξουμε…
Σοκ για την βλακεία, την ανικανότητα, την άγνοια, την ελαφρότητά μας…
Σοκ – ευχάριστο - για την ανθρωπιά μας!

Σιωπή!
Μετά το σοκ, θέλησα να σιωπήσω. Και παράλληλα ευχήθηκα να σιωπήσουν και πολλοί ακόμα…
Απλά για να δώσουμε χώρο να ειπωθούν πράγματα ουσιαστικά. Πράγματα που θα βοηθήσουν να μειωθεί ο πόνος – όσο αυτό είναι δυνατό! Που θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις να μην υπάρξει άλλη τραγωδία!
Φρούδες ελπίδες, θα μου πείτε.
Παραμένουν όμως ελπίδες…

Η ζωή συνεχίζεται!
Θα μιλήσουμε τελικά, δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
«Η ζωή συνεχίζεται» θα πούμε, απωθώντας με τον καιρό από τη σκέψη και το θυμικό μας την πραγματικότητα που μας περιβάλει.
Μια πραγματικότητα οδυνηρή: Η ζωή συνεχίζεται, αλλά μπορεί και να σταματήσει ανά πάσα στιγμή για τον κάθε ένα από εμάς! Μικρό, μεγάλο, άνδρα, γυναίκα, πλούσιο, φτωχό, Έλληνα, αλλοδαπό…
Τουλάχιστον όσο είμαστε εδώ και μπορούμε να μιλάμε, ας προσπαθήσουμε τα λόγια να έχουν αξία για τον ακροατή μας και οι πράξεις για τον συνάνθρωπό μας!

«Ένιωσα την ανάγκη να σου μιλήσω μανούλα…», άκουσα στο τηλέφωνο την ώρα που, χιλιόμετρα μακριά, κάπνιζαν ακόμα σφιχταγκαλιασμένα τα άψυχα σώματα μητέρων και παιδιών…

Και ναι, έκλαψα! 
Και αισθάνθηκα πολύ τυχερή που μπορώ να μιλώ με το παιδί μου για τα "βάσανα" της καθημερινότητάς μας!
  

* "Σε αυτή την κόλαση του κόσμου οι αθώοι στέκουν μοναχοί..."
Είδα και άκουσα πολλά τις τελευταίες ημέρες...
Αυτά τα λόγια δεν λένε να φύγουν από το μυαλό μου