Του Δημήτρη Μιμή
Μετά από ένα χρόνο, ξαναβλέποντας τo VIDEO με τη δολοφονία του νεαρού Ζακ Κωστόπουλου, ένιωσα ντροπή και αισθάνθηκα και εγώ υπεύθυνος για την κατάντια της κοινωνίας μας.
Τόσα χρόνια στο επάγγελμα αλλά και λόγω ευαισθησίας μου, δεν κατόρθωσα να βελτιώσω τίποτα όσο αφορά την συμπεριφορά των ανθρώπων. Μάλιστα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι ένα πρωτόγονο oν που δεν περνά στιγμή που να μη το δείχνει, κυρίως απέναντι στο διαφορετικό.
Κλασική πια είναι η περίπτωση του λιντσαρίσματος του Ζακ Κωστόπουλου, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του πριν ένα χρόνο, που μας δείχνει τον πρωτογονισμό του ανθρώπου κυρίως όταν πρόκειται για διαφορετικά άτομα απ΄ αυτό που είμαστε εμείς οι φυσιολογικοί. Εγκλωβισμένος μέσα σ' ένα κατάστημα των Αθηνών, πανικόβλητος και σε κρίση πανικού δέχεται την επιθετικότητα των πολιτισμένων ανθρώπων αλλά και την “φροντίδα” των μη εκπαιδευμένων αστυνομικών μας.
Το γεγονός αυτό είναι σήμερα μια ντροπή της κοινωνίας μας προς την διαφορετικότητα. Όμως και η πολιτεία τι έχει κάνει; Καμία απόφαση ή τιμωρία δεν έχει παρθεί και οι δολοφόνοι παραμένουν ατιμώρητοι. Πόσο εύκολο είναι λοιπόν κάποιοι άλλοι να πράξουν το ίδιο γνωρίζοντας ότι δε θα υπάρξει τιμωρία.
Πέρα από την ατιμωρησία των δολοφόνων σήμερα η πολιτεία φαίνεται να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Μερικά μονάχα συμπεράσματα που δικαιώνουν των Ζακ Κωστόπουλο αλλά καμία απόφαση δεν έχει ληφθεί. Μήπως επειδή ο Ζακ ήταν διαφορετικός; Αν δεν ήταν διαφορετικός μήπως είχαν βγει οι αποφάσεις;
Πάντα έτσι λειτουργούν οι κοινωνίες. Το διαφορετικό το βλέπουν διαφορετικά και ως ξένο. Τους όμοιους τους προστατεύουν και ας έχουν φταίξει. Θα μου πείτε τώρα ότι η αντιμετώπιση του διαφορετικού χρειάζεται εκπαίδευση. Και γιατί δεν την παρέχουμε στους πολίτες μέσα από την οικογένεια ή το σχολείο. Έχει κάτσει ποτέ κάποιος γονέας να μιλήσει στο παιδί του για την διαφορετικότητα; Έχει προγραμματιστεί ποτέ ένα μάθημα στο σχολείο για την διαφορετικότητα; Θα μου πείτε όχι. Τότε τι περιμένουμε; Χωρίς αυτά η κοινωνία μας θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως την περίπτωση του Ζακ. Πάντα η διαφορετικότητα θα αντιμετωπίζεται από την κοινωνία με τον ίδιο τρόπο, πάντα θα υπάρχει αυτή η αδικία και η ατιμωρησία εκ μέρους της πολιτείας.
Είμαστε ή δεν είμαστε πολιτισμένοι; Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά μας στην διαφορετικότητα και ο Ζακ ήταν διαφορετικός. Πολιτισμός είναι να συμπεριφερόμαστε στα άτομα που δεν ίδιοι με εμάς, σαν να είναι ίδιοι με εμάς. Χωρίς εκπαίδευση της κοινωνίας μας οι προκαταλήψεις για το διαφορετικό θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας απασχολούν. Στην περίπτωση του Ζακ, αν δεν υπάρξει σύντομα δικαίωση για να ηρεμήσει η κοινωνία, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν ταραχές εκ μέρους της αλλά και συνέχιση των πράξεων βίας προς το διαφορετικό.
