Ένα πρόβατο κάνει ποδαρικό και άλλες πρωτοχρονιάτικες ιστορίες

Της Ειρήνης Τσάκα

Ίσως φταίει η ηλικία… Ίσως η ημέρα… Ίσως φταίνε τα φεγγάρια, που  λέει και το τραγούδι!

Κανονικά -μέρα που είναι – θα έπρεπε να κάνω απολογισμό  των επιτευγμάτων του παλιού χρόνου, να σχεδιάζω επόμενες κινήσεις και να βάζω στόχους για το 2019.
Κι όμως, το μυαλό μου τριγυρίζει στα παλιά, τόσο παλιά που ακόμα κυκλοφορούσαμε με δραχμές!

Τριγυρίζει σε εκείνες τις Πρωτοχρονιές που η οικογένεια δεν είχε κάνει γνωριμιά (επισήμως) με τον κοκκινοντυμένο, ευτραφή και γενειοφόρο  Άη Βασίλη! Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι μέναμε στα κρύα του λουτρού.
Υπήρχε ο μποναμάς κάτω από το μαξιλάρι! Πρώτη κίνηση μόλις άνοιγες τα μάτια το πρωί του νέου έτους, να ψαχουλέψεις στο επίμαχο σημείο. Ανάλογα με την ηλικία (αλλά και τα οικογενειακά…έξοδα  των προηγούμενων ημερών ) μπορεί να έβρισκες και χιλιάρικο!
Το χειροφίλημα στον πατέρα, αφού έπλενες πρόσωπο για να …ξυπνήσεις, υποχρεωτικό μαζί με τις ευχές για καλή χρονιά.
Μετά μεγαλώσαμε, ήρθε το ευρώ και «φραγκέψαμε» ολίγον τι…

Τριγυρίζει σε εκείνη την Πρωτοχρονιά που το ποδαρικό περιελάμβανε και την παρουσία στο σπίτι ενός συμπαθέστατου αμνού! Η μαμά αποφάσισε ότι εκτός όλων των άλλων τελετουργικών,  την πέτρα, την κρομμύδα, την βασιλόπιτα, με την έλευση του νέου έτους στο σπίτι έπρεπε να μπει κι ένα…πρόβατο! Και αφού το αποφάσισε η μητέρα, έτσι έπρεπε να γίνει…
Το πρόβατο δε νομίζω να ερωτήθη, δεμένο όπως ήταν εποίησε την ανάγκη φιλοτιμία και ακολούθησε την πολυπληθή ομήγυρη στην εντυπωσιακή –τουλάχιστον- είσοδο μας στο σπίτι δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή του χρόνου!
Το αν έκανε το πρόβατο ποδαρικό ελέγχεται, μια και εισήλθαμε ως μπουλούκι, το φωτογραφικό ενσταντανέ ωστόσο αποδεικνύει ότι τουλάχιστον πήρε την εκδίκησή του για την ταλαιπωρία, καθώς φρόντισε να … «ξενιχιάσει» τον άτυχο που είχε αναλάβει να το οδηγήσει εντός οικίας.

Υπήρχε και μια Πρωτοχρονιά που την περίμενα πώς και πώς, λίγους μήνες μετά την απομάκρυνση από την οικογενειακή εστία, λόγω σπουδών!
Αντίστροφη μέτρηση να βρεθείς στο σπίτι, να μαζευτεί η οικογένεια, να φας…μαμαδίστικο φαγητό!
Το πλοίο φτάνει νωρίς στο Ηράκλειο, μέχρι να αναχωρήσεις για το χωριό έχεις λίγο χρόνο και κάνεις τη μοιραία κίνηση… Αποφασίζεις να «τσιμπήσεις»  κάτι πρόχειρο πριν δοκιμάσεις τις λιχουδιές της μητέρας…
Ατυχής απόφαση, καθώς συνοδεύεται από μια καραμπινάτη δηλητηρίαση! Έτσι  ο νέος χρόνος σε βρίσκει μεταξύ κρεβατιού και… τουαλέτας, με τα σχέδια για «φαγητό μέχρι σκασμού» να μένουν επί χάρτου!

Το μυαλό κάνει βόλτες σε διάφορες ειδικές, εντυπωσιακές ή και βαρετές Πρωτοχρονιές…
Σε αυτές (τις αρκετές)  που μας βρήκε η αλλαγή στο επαγγελματικό καθήκον. Σε εκείνες (τις ελάχιστες) που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τα ειωθότα και να πάρουμε τους δρόμους μες τη νύχτα για να γλεντήσουμε, αλλά μόνο…γλέντι που δεν κάναμε συνωστιζόμενοι με πλήθος άλλους συνδαιτημόνες που είχαν την ίδια φαεινή ιδέα αλλά δεν άργησαν να νοσταλγήσουν τη θαλπωρή του σπιτιού!

Σε εκείνη την Πρώτη ώρα που μου ανέθεσαν να βιντεοσκοπήσω το …φαντασμαγορικό θέαμα των βεγγαλικών με τα οποία καλωσορίσαμε ως οικογένεια  το νέο χρόνο αλλά – λόγω των εκπληκτικών ικανοτήτων μου - το μόνο που έχουμε ως ενθύμιο από το επίμαχο σόου είναι κάποιες εικόνες από διάφορα…πόδια, με ηχητικό τα δικά μου επιφωνήματα θαυμασμού όπως «Ααααααα», «Ωωωωωω», «Πωωωωω» !
Καλύτερα βέβαια από την άλλη χρονιά, που τα βεγγαλικά μπήκαν… ανάποδα στο έδαφος και δεν εμφανίστηκαν ποτέ στον έναστρο ουρανό!

Ακόμα γελάμε…
Και με αυτή, και με άλλες στιγμές που «στιγμάτισαν» τις Πρωτοχρονιές μας!
Γιατί στην τελική, όλα είναι στιγμές! Τα απρόβλεπτα, τα προσεκτικά σχεδιασμένα, τα καλά και τα όχι και τόσο καλά!

Κι αν γιορτάζουμε τον χρόνο που έρχεται, αξίζει περισσότερο την προσοχή μας ο χρόνος που φεύγει!
Γιατί κάναμε  τον κόπο να συμπορευτούμε! Μας πρόσφερε εμπειρίες και θέλω να πιστεύω μας έκανε λίγο καλύτερους ανθρώπους!
Άλλωστε ο παλιός ο χρόνος δεν πάει…πουθενά. Μένει μέσα μας!