Ελαφρότητες που ειρωνεύονται τη βαρύτητα

Του Κωστή Ε. Μαυρικάκη

Υπήρξε ένας Οθωμανός Σουλτάνος, μου διαφεύγει το όνομά του, ο οποίος διέφευγε της φρουράς του στα ανάκτορα του Τοπ-Καπί και μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο, έκανε βόλτες στην Κωνσταντινούπολη για να δει ιδίοις όμμασι τα προβλήματα της Αυτοκρατορίας του και τι λένε οι υπήκοοί του γι’ αυτόν. Η έξυπνη αυτή συνταγή σε μια εποχή που κυριαρχεί το φευγαλέο της εικόνας και η ψευδαίσθηση της εικονικής πραγματικότητας και των απατηλών εντυπώσεων, δεν αποδεικνύεται πλέον αποδοτική για τους δημόσιους άνδρες όπως σ’ εκείνες τις παλαιότερες εποχές.

Ο κάθε  δημόσιος άνδρας προτιμά να χτίζει το προφίλ του σήμερα, μακρόθεν της πραγματικότητας. Είναι αυτό που λέμε εν πολλοίς ότι είναι «βαθειά νυχτωμένος». Και αυτή είναι η ασύλληπτη τραγωδία των ημερών μας. Διαβάζω με απογοήτευση όλες τις ανακοινώσεις, όλων των κλάδων της διοίκησης του Δήμου Ηρακλείου, πολιτικών και υπηρεσιακών, για το φρικτό περιστατικό της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής, ενός ανύποπτου συμπολίτη μας, ένεκα μιας δεικτικής παράλειψης ευθύνης, από την πτώση του πεύκου στην καρδιά της πόλης. Ένα πεύκο, από τα εκατοντάδες που υπάρχουν μαζί με άλλα δέντρα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος με τεράστια κλίση ως την κατακόρυφο, που εξακολουθούν να αποτελούν κυριολεκτικά όπως αποδείχτηκε, θανάσιμες παγίδες. 

Μάλιστα, σε κάποιες από τις ανακοινώσεις εκτός από τον ερασιτεχνισμό, περισσεύει ο κυνισμός και η υποκρισία.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μηχανικός, ούτε να διαθέτει καν απλές γνώσεις τεχνικής μηχανικής για να διαπιστώσει ότι μια κατασκευή που δεν στηρίζεται κατακόρυφα, κάποια στιγμή θα καταρρεύσει, ακολουθώντας την αναπόφευκτη προτροπή, νόμο και συνταγή της βαρύτητας. Και όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση του κέντρου βάρους από το σημείο στήριξης, τόσο πιο εύκολο είναι για να το πούμε απλά και κατανοητά. Οι ροπές που αναπτύσσονται στο σημείο στήριξής της και η εμφάνιση τάσεων διάρρηξης κάποτε θα υπερβούν τη «φέρουσα ικανότητα», την αντοχή του υλικού. Δεν χρειάζεται να μας πει κάποιος ότι ακόμη κι αν ένας από εμάς «πακτώσει» τα πόδια του σε συμπαγές έδαφος και επιμένει να κλείνει το σώμα του ως προς την κατακόρυφο, ή θα πέσει ανώδυνα ή το χειρότερο θα τον μαζέψει το ασθενοφόρο με συντριπτικά κατάγματα. Αν αυτή η τόσο απλή νομοτέλεια και μυστικό της φύσης δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά, τότε προ πολλού η λογική έχει απολεστεί. Έχει ξεπεράσει τη «φέρουσα ικανότητά» της και κινούμαστε στο χώρο του παραλογισμού, της συλλογικής αστειότητας και της σχιζοφρένειας. Να το πούμε ευθαρσώς: Ασφαλώς και η κατ’ εξακολούθηση πειραματική αναμονή από το Δήμο Ηρακλείου μήπως και υπερνικήσει τον αναπόδραστο νόμο του Νεύτωνα, με την αμέλεια κοπής του συγκεκριμένου πεύκου αλλά και άλλων παρόμοιων, αποτελεί εγκληματική ελαφρότητα.

Αν η σημερινή πολιτική ηγεσία του Δήμου Ηρακλείου, που είναι έμπλεα από εφεδρείες τεχνικών και νομικών γνώσεων και δεικτικής αυτοδιαφήμισης του φευγαλέου των εικόνων των έργων τους, ακολουθούσε την παλιά δοκιμασμένη συνταγή εκείνη του Οθωμανού Σουλτάνου, - έστω και χωρίς μεταμφίεση – υποθέτω ότι αυτό το γέρικο πεύκο που στοιχημάτιζε με το Νόμο του Νεύτωνα, (την ώρα που η λογική και οι κανόνες της μηχανικής γελούσαν), θα τους κινούσε την περιέργεια. Έστω και από απλή διαίσθηση ή υποψία που θα απέτρεπε τον οδυνηρό δρόμο του θανάτου ενός ανύποπτου συμπολίτη μας, όπως και έγινε. 

Η υπηρεσία πρασίνου του Δήμου θα μπορούσε να έχει τις σωστές τεχνικές υποδείξεις από τις αντίστοιχες τεχνικές υπηρεσίες για τον τρόπο ασφαλούς αντιστήριξης ή στην έσχατη περίπτωση της κοπής τέτοιων δέντρων, όσο κι αν δεν εμφανίζουν «νοσηρότητα ή έχουν αισθητική αξία». 

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η άμεση εισαγγελική παρέμβαση έγινε για τυπικούς λόγους όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοια περιστατικά. Είναι επιτακτικό  όμως να αποδοθεί το κραυγαλέο κοινό αίσθημα απονομής δικαιοσύνης γι’ αυτό το περιστατικό που άπαντες γνωρίζουν τι είναι, τι συνιστά. Η Νέμεσις είναι και αυτή θεότητα της Δημοκρατίας που δεν πρέπει να την ξεχνάμε…