Είναι η ευκαιρία της ΕΛΑΣ: ή τώρα ή ποτέ

Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη

Μακριά από τη λογική του 2007, των επικοινωνιακών σόου και των καταδρομικών επιχειρήσεων τύπου “gun and run” φέρεται να απέχει η φιλοσοφία του νέου δόγματος που επιδιώκει να «κτίσει»  σταδιακά η τοπική ΕΛΑΣ στην περιοχή του ορεινού Μυλοποτάμου.

Στελέχη της ΕΛΑΣ πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν αξιοποιηθεί και αυτή η ευκαιρία, τότε το παιχνίδι πάει, χάθηκε οριστικά. Ή τώρα ή ποτέ. Πολιτική βούληση υπάρχει, όπως φαίνεται, στήριξη υπάρχει, δυνάμεις στέλνονται, οχήματα έρχονται: ιδού η Ρόδος ιδού και το Πήδημα λοιπόν, χωρίς δικαιολογίες και άλλοθι. Είναι και μεγάλη ευκαιρία για την Αστυνομία  να αποδείξει στους κρητικούς που έχουν μπουχτίσει από δεσμεύσεις και μεγάλα λόγια ότι διαθέτει τα «γκατς» να επιβληθεί «όταν πρέπει, εκεί που πρέπει».

Πλέον η μπάλα βρίσκεται καθαρά στα πόδια της τοπικής ΕΛΑΣ και είναι αυτή που θα πρέπει να …σκοράρει. Σαφέστατα υπάρχουν ακόμα κρίσιμα ή τεχνικά θέματα να διευθετηθούν όπως για παράδειγμα:  ποιος θα είναι ο προπονητής, ποια θα είναι η σύνθεση της ομάδας αλλά και ποια θα είναι  η στρατηγική που θα εφαρμοστεί.

Αυτή είναι αναμφίβολα  μια κομβική φάση διότι η τοπική ΕΛΑΣ καλείται με επαγγελματισμό και ψυχραιμία  να δώσει ζωή σε ένα σχέδιο-επένδυση για το μέλλον των τοπικών κοινωνιών της περιοχής και των σχέσεων τους με την Αστυνομία. Ουδείς μιλάει για  θαύματα, όμως αυτό που προσδοκούν όσοι  σήμερα καλούνται να βάλουν το λιθαράκι τους σε αυτόν τον ειδικό σχεδιασμό είναι να υπάρξει μια  αντιστροφή του εχθρικού κλίματος απέναντι στην Αστυνομία, να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των υγιών δυνάμεων της περιοχής και τον σεβασμό (διαφορετικά  τον φόβο) εκείνων που παρανομούν.

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουν λογικές «θα σας αλλάξουμε τα φώτα με το καλημέρα» ή «θα μπούμε και θα σας κάψουμε».  Λογικές που όπως έχουμε γράψει ξανά και ξανά εξυπηρετούν πρόσκαιρες καταστάσεις αλλά στο τέλος αφήνουν μία τρύπα στο νερό και εντείνουν το χάσμα.

Όσοι τώρα επεξεργάζονται και συζητούν το ειδικό σχέδιο (αυτές τις ημέρες γίνονται διαδοχικές συναντήσεις και συζητήσεις), καταθέτουν τις προτάσεις και τις σκέψεις τους, το κάνουν προσβλέποντας σε βάθος χρόνου.

Όχι, δεν περιμένουν να αγαπήσουν ξαφνικά οι Ζωνιανοί ή οι Λιβαδιώτες ή οι Ανωγειανοί τους αστυνομικούς. Απαιτούν όμως να τους σέβονται. Και σίγουρα αξιώνουν να μην υπάρχουν αντιδράσεις σε έναν έλεγχο ή μία κατ’ οίκον έρευνα.

Αυτό που υποστηρίζεται είναι ότι  θα πρέπει να λειτουργεί το μυαλό σε καθημερινή βάση, να υπάρχουν εναλλαγές και ανατροπές σχεδιασμών ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συνθήκες και να μην επαναπαυτούν σε ένα «τυφλοσούρτη», καταδικασμένο να αποτύχει.

Ακόμα και οι δυνάμεις που θα συνθέτουν τις ομάδες θα πρέπει να έχουν κοινούς συνδετικούς κρίκους και «χημεία». Είναι η μεγάλη ευκαιρία της ΕΛΑΣ να αποδείξει ότι θέλει και μπορεί να επιβληθεί «όταν πρέπει, εκεί που πρέπει» με όρους νομιμότητας και δικαιοσύνης, χωρίς φόβο και εμπάθεια.  Είναι η ευκαιρία της ΕΛΑΣ να πάρει την πλειοψηφία με το μέρος της.  Είναι η ευκαιρία να αποτινάξει «στίγματα» του παρελθόντος που ακόμα την καταδιώκουν. Διαφορετικά θα επωμιστεί μία ευθύνη που θα την «στοιχειώνει». Ή όπως θα έλεγε και μία γνωστή: «τα κουβαδάκια της και σε άλλη παραλία».