Εγκέλαδος- Αρκαλοχώρι σημειώσατε: 2

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Κάποτε έλεγαν πως μόνο ο αείμνηστος Μάκαρος (Ψωμιάδης) μπορούσε να παίξει ένα απίθανο στοίχημα: Ημίχρονο over, under τελικό. Για τους μη μυημένος να εξηγήσω ότι δεν γίνεται να είναι ένα ματς στο πρώτο ημίχρονο πχ 3-0 και να λήξει…1-1 . Εάν δεν είσαι λοιπόν ο Μάκης ή έστω ο Τσακ Νόρις, πώς να παίξεις ένα στοίχημα ενάντια στη λογική, στα μαθηματικά και τους φυσικούς νόμους; Γίνεται; Δεν γίνεται να γυρίσει το ματσάκι όταν σε έχουν ρίξει στα σχοινιά και παίζεις  με κόκκινη κάρτα! Αλλά μήπως τελικά συμβαίνουν και θαύματα;

Ένα τέτοιο θαύμα ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε την Κυριακή στο Αρκαλοχώρι. Εκεί που ένα χρόνο φαινόταν όλα να ρημάζουν , ο Εγκέλαδος (είχε προειδοποιήσει από νωρίς ) χτύπησε φουνταριστός κι έβαλε 2-3 γκολ από τα αποδυτήρια σε ένα τόπο που αμέριμνος -πώς να κάνει κι αλλιώς;- παρακολουθούσε από την κερκίδα κυριολεκτικά…τα τεκταινόμενα. Ακόμη και οι ειδικοί σήκωναν τα χέρια ψηλά, έλεγαν πως δεν μπορείς να τα βάλεις με τη φύση και μόνο τώρα που τα πράγματα ησύχασαν βγαίνουν τα συμπεράσματα , άρα η ομάδα ήταν χαμένη από χέρι…

Αλλά να που θαύματα, λοιπόν, γίνονται αν και στην εποχή μας είναι όλα δύσκολα. Ίσως δεν τα πιστεύουμε κιόλας γι αυτό και δεν τα «βλέπουμε». Ή δεν θέλουμε να τα δούμε. Αλλά καμιά φορά υπάρχουν αρχάγγελοι που μας παίρνουν από το χέρι και μας οδηγούν δείχνοντας τι δυνάμεις μπορούμε να αναπτύξουμε. Πως μπορούμε να κάνουμε «’πράγματα και θαύματα» αρκεί να το πιστέψουμε. Αρκεί να είμαστε ενωμένοι, να έχουμε ένα κοινό σκοπό. Όπως στο Αρκαλοχώρι! Το ξέρουμε πια ότι οι παρέες γράφουν ιστορία, αλλά αυτά τα παιδιά το απογείωσαν!

Εν μέσω ερειπίων και χαλασμάτων, μέσα στη σκοτοδίνη που δημιουργεί το αβέβαιο μέλλον και της αγωνίας που δημιουργεί ο χειμώνας που έρχεται ,εκεί στο Αρκαλοχώρι , μας έδειξαν πάλι τον δρόμο. Ή για την ακρίβεια ξέραμε πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν και πάλι στην περιοχή- κάτι σαν τις viral ταμπέλες που κάποτε έδειχναν…Αρκαλοχώρι από παντού. Γράφαμε τον Οκτώβριο του 2018 για το «θαύμα του Αρκαλοχωρίου» αλλά που να ξέρουμε τότε…

Μετά τον καταστροφικό περσινό σεισμό όλα άλλαξαν. Γι αυτό όλοι κι όλοι είπαμε να πάμε να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των παιδιών, της όμορφης παρέας που έχουν δημιουργήσει εκεί την τελευταία περίοδο. Οποία έκπληξις! Μαζί με την ξεχωριστή πρόταση που έχουν για τον πολιτισμό μια από τις εκδηλώσεις-σύμβολα για την περιοχή τα προηγούμενα χρόνια , ο ημιμαραθώνιος αναβίωσε με τρόπο εντυπωσιακό καλύτερο ίσως από κάθε άλλη φορά! Οι οργανωτές, οι εκατοντάδες εθελοντές, οι άνθρωποι των οικισμών ξέχασαν τις δικές τους κακουχίες, τις δικές τους αγωνίες και λαχτάρες και βγήκαν στους δρόμους να συναντήσουν όσους από κάθε άκρη της χώρας και όχι μόνο συνέρρεαν στην περιοχή τους για να τρέξουν ενάντια στη λογική, υπέρ του θαύματος. Θυμήθηκα εκεί στους δρόμους τον Πρεβέρ που έλεγε ότι «δεν υπάρχουν ούτε έξι ούτε εφτά θαύματα στον κόσμο. Υπάρχει μόνο ένα: η αγάπη.». Κι αυτά τα παιδιά το κάνουν με αγάπη. Τα πάντα κάνουνε με αγάπη!

«Ήρθαμε από τη Θήβα να τρέξουμε και να ενισχύσουμε την περιοχή. Αλλά εδώ βρήκαμε τέτοια αγάπη, φιλοξενία κι οργάνωση που αυτοί οι άνθρωποι μας γέμισαν δύναμη, μας όπλισαν με θέληση και θάρρος να συνεχίσουμε» έλεγε μια παρέα που κατέβηκε από την κεντρική Ελλάδα να τρέξει και βρέθηκε στο τέλος να πίνει ρακές, να τρώει γλακοπίλαφο και νερόπιτες. Δεν υπάρχουν αυτά πουθενά στον κόσμο….

Έτρεξα κι εγώ, γέμισα συναισθήματα και εικόνες. Κράτησα στη μνήμη τα πρόσωπα των απλών και τυρρανισμένων ανθρώπων που βγήκαν να χειροκροτήσουν, που στέκονταν στον δρόμο για ένα μπράβο, τις κυρίες που έβγαιναν από τις αυλές με τα λάστιχα για να σε λαντουρίσουν -αφόρητη η ζέστη!  Και άκουγα δίπλα μου μουσικές, νταούλια, τύμπανα, ροκιές…και σκεφτόμουν πόσο δυνατός είναι ο άνθρωπος τελικά. Μου ‘ρθε στον νου ο αγαπημένος στίχος «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα…». Ναι, φίλοι μου!  Έχετε ένα μεγάλο χειροκρότημα κι από μας !
 

Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος