Εάν ενοχλεί το "κανένας από τους δύο" τότε υπάρχει λύση: Και οι...δύο μαζί!

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Από τότε που εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε να ανέβει ένα βουνό. Λες κι έτρεχε τον εκλογικό αγώνα έχοντας πάρει τον εξωτερικό διάδρομο του πολιτικού στίβου. Ξέρετε, πρόκειται για το χειρότερο κουλουάρ που μπορεί να σου τύχει στο στάδιο. Ξεκινάς μεν κάποια μέτρα μπροστά- έτσι συνέβη και στην αρχή με τη δυναμική που απέκτησε- αλλά  έχεις να καλύψεις την μεγάλη κλίση του διαδρόμου μέχρι να συγκλίνεις ,  ενώ ταυτόχρονα για μεγάλο διάστημα δεν βλέπεις τους αντιπάλους σου μέχρι να τους δεις να σε… προσπερνούν!

Γιατί μπήκε στην χειρότερη διαδρομή ο νέος πρόεδρος; Είναι γνωστό ότι ξεκινούσε με πολλά ντεσαβαντάζ. Το βασικότερο είναι ότι πήρε ένα κόμμα σχεδόν απαξιωμένο εκλογικά, με λίγους ψηφοφόρους, αλλά πολλούς αρχηγούς. Μονοψήφια ήταν τα ποσοστά του , ενώ  μόνο η πολιτική του ιστορία μαζί με την στρατιά των στελεχών -αντίστοιχη δεν έχει άλλο κόμμα- και η εμπειρία ισοφάριζαν κάπως το μειονέκτημα αυτό.

Ο πρόεδρος επίσης είχε το μειονέκτημα να μην έχει παρουσία στη Βουλή και αυτό φάνηκε κυρίως στο «πάρτι» που οργανώθηκε προς τιμήν του (υποκλοπές) αλλά ο ίδιος απουσίαζε.

Στα μείον ασφαλώς για το σημερινό ΠΑΣΟΚ και οι…μυλόπετρες του εκλογικού νόμου. Διαφορετικά θα ήταν με ενισχυμένη αναλογική , καθώς θα έπαιρνε ένα σημαντικό ποσοστό -πάνω από αυτό του 2019-, στη συνέχεια θα συγκροτούνταν μια κλασικά αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το κόμμα θα επέστρεφε , ενώ και ο πρόεδρος του θα ήταν στη βουλή . Για τα επόμενα 4 χρόνια θα έδινε τις μάχες του, θα σφυροκοπούσε αριστερά και δεξιά και θα προσδοκούσε να ξαναγυρίσει ο κόσμος του. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί τώρα. Γιατί αυτοδυναμία δεν θα υπάρξει, αβεβαιότητα θα έχουμε , αλλα και διασπορά των δυνάμεων με την απλή αναλογική των (πρώτων) εκλογών. Ποιος θα συμπιεστεί; Σε ποιον θα την πέσουν οι δύο «μεγάλοι»; Προφανώς στον τρίτο. Και αυτό το σχέδιο το βλέπουμε εδώ και καιρό.

«Πες μας με ποιον θα πας». «Πες μας τι θα κάνεις». «Πάρε μια απόφαση τώρα». Τα ακούμε μήνες . Ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρουλάκης μπαίνουν στη θέση του… απολογούμενου. Λες και είναι υποχρεωμένος να πει εκ των προτέρων τι θα κάνει εκ των υστέρων. Και μόνο αυτός! Που είναι γραμμένο αυτό πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Δηλαδή η…αβεβαιότητα και η…ακυβερνησία στη χώρα εξαρτάται από τον Ανδρουλάκη; Αστεία πράγματα!

Όποια άποψη και να έχει κάποιος για το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του ποιο ακριβώς είναι το…λάθος δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν έχει δικαίωμα να το πει; Να επιλέξει την στρατηγική του; Να διαχωρίσει πρόσωπα και προγράμματα; Ποιος απαγορεύει σε ένα πολιτικό να πει την άποψή του για τον ένα ή τον άλλο; Επιλέγει, παίρνει την ευθύνη και το ρίσκο του!

Τα ίδια και πρόσφατα, όταν έθεσε τις  βασικές προϋποθέσεις: Να πάμε, είπε,για κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή με αξιοποίηση πολιτικών προσώπων πλην των κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα. «Ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο», είπε με παρρησία ο Ανδρουλάκης. Και έπεσαν να τον φάνε!

Μάλιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε την πρόταση Ανδρουλάκη «εκτός από θεσμική ασέβεια, και πολιτικά εξωφρενική» και πρόσθεσε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ λέει «ψηφίστε με και πρωθυπουργός της χώρας θα είναι ο άγνωστος Χ». Αλήθεια τώρα; Αυτό είπε; Γιατί εμείς άλλα καταλάβαμε . Πως τα ποσοστά θα κρίνουν τις τελικές αποφάσεις. Και ναι «ούτε ο ένας ούτε ο άλλος» εάν αυτό μπορεί να επηρεαστεί από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ! Νέα κυβέρνηση, με νέα πρόσωπα. Πολιτικά. Που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Έτσι το βλέπει έτσι το είπε. Αυτό είναι ασέβεια; Απέναντι σε ποιους; Στους…Θεούς; Στους αναντικατάστατους της πολιτικής;

Ξέρω τι θα πείτε. Ότι το κάνει εκ του ασφαλούς αφού πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα. Παίζει κι αυτό. Αλλά στρατηγικά- επικοινωνιακά κέρδισε. Η πρότασή του παραμένει στην κορυφή της ατζέντας. Πολιτικά μένει να φανεί κατά πόσο θα επηρεάσει όλους εκείνους που δεν θέλουν ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλον.

Πέρα όμως και πάνω από αυτά η απορία παραμένει: Γιατί τέτοια ενόχληση όταν ο τρίτος λέει όχι στον…πρώτο και τον δεύτερο; Τους πειράζει; Θέλουν να μείνουν στην εξουσία; Ε, είναι πιο  απλό απ' ότι φαίνεται. Μητσοτάκης και Τσίπρας κάνουν την επόμενη μέρα μαζί κυβέρνηση, μοιράζουν τα υπουργεία, τις καρέκλες και κανένας Ανδρουλάκης ή άλλος δεν μπαίνει εμπόδιο στην συνεργασία τους! Άλλωστε το έχουν ξανακάνει!

Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος