Δημόσια τάξη με αντιδημοκρατικά ιδεώδη...

Ευδοκιμούν στις μέρες μας τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, με άμεση συνέπεια την παράνομη και καταχρηστική δίωξη ανυπαίτιων πολιτών αλλά και την επικινδυνότατη για την δημοκρατία ανοχή των οργάνων καταστολής σε βίαιες και εγκληματικές ενέργειες συγκεκριμένων « χώρων » και οπαδών. Με δυσάρεστη έκπληξη υποδεχθήκαμε την δικαστική απόφαση στην υπόθεση δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, με την οποία αθωώθηκαν οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί, οι οποίοι προφανώς και χρίστηκαν « απλοί θεατές » του περιστατικού, δίχως αρμοδιότητα παρέμβασης και αποτροπής. Ο συνειρμός αμέσως οδήγησε και στην υπόθεση δολοφονίας του Παύλου Φύσσα πριν από λίγα χρόνια, κατά την οποία – ως κατατέθηκε από μάρτυρες – αστυνομικοί παρακολουθούσαν το συμβάν της επίθεσης στον Παύλο και στους υπόλοιπους θαμώνες του εκεί στεκιού, δίχως να πράξουν τίποτε προς αποτροπή των γεγονότων.

Η ανοχή αυτή των αστυνομικών σ’ αυτά αλλά και σε πολλά παρόμοια περιστατικά παραπέμπει σε αλγεινά και δυστοπικά χρόνια που στην αιμορραγούσα δημοκρατία μας άνθιζαν φαινόμενα τύπου « αγανακτισμένων πολιτών » και παρακρατικών οργανώσεων. Δικτατορικά καθεστώτα και ακροδεξιές πολιτικές συνήθιζαν να εργαλειοποιούν τέτοιες πρακτικές και με την σιωπηρή – και όχι μόνον – συνδρομή της καθεστηκυίας Δικαιοσύνης, να αποτρέπουν την αμφισβήτηση του καθεστώτος και να καταπνίγουν κάθε δημοκρατική φωνή.

          Η κυβέρνηση δείχνει αμήχανη – αλλά δεν είναι – να αντιμετωπίσει το σοβαρό και από χρόνια υπαρκτό πρόβλημα, ενώ στην ουσία το παρακινεί και το υποθάλπει. Έχει περάσει στα « ψιλά » της ενημέρωσης, έντυπης και μη, το γεγονός της πίστης των οργάνων της τάξης – αστυνομικών – σε ιδεώδη ακροδεξιά και αντιδημοκρατικά. Αυτό αποδεικνύεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα σε εκλογικά τμήματα όπου ψηφίζουν τα όργανα της τάξης, όπου τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής φτάνουν και ξεπερνούν το 20%, ενώ οι πολιτικοί αναλυτές ( βλ. δημοσιεύματα « Καθημερινή » και « Βήμα » ήδη από τα έτη 2014 και 2015 ) διαπίστωναν ότι τα ποσοστά της φασιστικής οργάνωσης ξεπερνούν το 50% (!!!) στις προτιμήσεις των αστυνομικών οργάνων. Πραγματοποιήθηκαν μάλιστα και κάποιες υποτυπώδεις « εσωτερικές έρευνες » και ελάχιστες ποινικές διώξεις αξιωματούχων, οι οποίες, φεύ, δεν οδήγησαν πουθενά. Το γεγονός ότι οι αστυνομικοί, δηλαδή οι αρμόδιοι της τήρησης της τάξης στο κράτος, ήδη εδώ και χρόνια, ενστερνίζονται τα « ιδεώδη » των Ναζί και δολοφόνων και επομένως αποδέχονται τις δράσεις και τις πρακτικές των φασιστοειδών, δεν αποτελεί απλώς ένα παράδοξο αλλά απειλεί την ελευθερία και τα θεμέλια της ίδιας της Δημοκρατίας.

          Όταν αυτός που έχει επιφορτιστεί με την αρμοδιότητα να επιβάλλει την τάξη και να προστατεύει τα δημοκρατικά δικαιώματα του πολίτη, ο αστυνομικός, πιστεύει και ψηφίζει Εγκληματικές Οργανώσεις που δολοφονούν και τρομοκρατούν αλλά και αντιμάχονται το δημοκρατικό πολίτευμα, τότε είναι απολύτως ακατάλληλος για το έργο που του ανατέθηκε. Τότε, θα πρέπει να αναζητηθεί η πηγή αυτού του επαίσχυντου φαινομένου και να δοθούν λύσεις. Εύλογα δε, πηγαίνει ο νους στις σχολές όπου φοιτούν οι αστυνομικοί υπάλληλοι, στους εκπαιδευτές αυτών, στα σωματεία τους και στις διοικήσεις τους. Εύλογα αναζητείται η ευθύνη και των πολιτικών προϊσταμένων τους, Υπουργών Δημόσιας Τάξης και κυβερνήσεων που εξέθρεψαν και υπέθαλψαν το φαινόμενο.

          Πώς, όμως, τάχα να αναζητηθεί η αιτία του επικίνδυνου φαινομένου, όταν η ίδια η κυβέρνηση έχει στις τάξεις της – και μάλιστα σε περίοπτη θέση – στελέχη που έχουν διατελέσει αξιωματούχοι τέτοιων εγκληματικών οργανώσεων ( βλ. Βορίδης ), αλαλάζοντες κήρυκες ακροδεξιών αντιλήψεων και πρακτικών ( βλ. Άδωνις ), αμετανόητους φασιστοθρεμμένους ( βλ. Πλεύρης ) και αδιάβαστους ( βλ. Χρυσοχοϊδης ), δίδοντας το στίγμα της πολιτικής της και των επιδιώξεών της.

          Πώς, όμως, τάχα να αναζητηθεί η αιτία του επικίνδυνου φαινομένου, όταν η Δικαιοσύνη, με το κύρος που – και πρέπει να – την περιβάλλει, αντί να ερευνά σε βάθος και να διώκει πράγματι τέτοια φαινόμενα, γρηγορεί μόνον για την απαλλαγή των εμπλεκομένων οργάνων από κάθε κατηγορία, αντί να αποτελεί τον άοκνο κέρβερο προστασίας του πολίτη.

          Ας μας ενημερώσουν οι ιθύνοντες ( Πρωθυπουργός, Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Εσωτερικών, Αρχηγός της Αστυνομίας ή και οιοσδήποτε άλλος αρμόδιος ) σε ποιες ενέργειες προέβησαν για την διερεύνηση του εν λόγω φαινομένου, ποιες αποφάσεις πήραν και σε ποιόν δρόμο βρίσκεται τυχόν τέτοια διαδικασία, ώστε να παύσει άμεσα η σύνδεση και επιρροή των αντιδημοκρατικών και εγκληματικών φασιστικών οργανώσεων και ιδεών στους απανταχού αστυνομικούς και όργανα δημόσιας τάξης. Διότι, εάν δεν πράττουν τίποτε σε αυτήν την κατεύθυνση, και συνεχίζει  η επιβολή της τάξης διά των αστυνομικών οργάνων που εμφυσούνται από φανατικά αντιδημοκρατικά ιδεώδη, η αστυνομική βία και αυθαιρεσία θα διογκώνεται, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα εξοβελίζονται και η συνταγματική κατοχύρωσή τους εκπαραθυρώνεται στο νεοφιλελεύθερο πέπλο. Και όλα αυτά δεν συνιστούν, βέβαια, ένα ατυχές γεγονός, αλλά σαφέστατη απόρροια συγκεκριμένης και επικίνδυνης πολιτικής την οποία η κυβέρνηση σκοπίμως χρησιμοποιεί για την άμβλυνση των λαϊκών αντιδράσεων και οφείλει να λογοδοτήσει γι’ αυτήν.

 Γιατί, να το συμφωνήσουμε, δημόσια τάξη με αντιδημοκρατικά ιδεώδη δεν νοείται.

*Ο Νικόλας Φαρσάρης – Ζαχαράκης είναι Δικηγόρος