Βηματισμοί μεταπολίτευσης, σύγχρονοι εθνικοί προσδιορισμοί

Tου Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Στην συμπλήρωση 47 ετών από την πτώση της δικτατορίας, έχοντας συντελεστεί η εγκληματική και άφρονα εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας, η  εθνική τραγωδία κατοχής και διαίρεσης της Κύπρου, η συμφωνία των πολιτικών  προδικτατορικών δυνάμεων για την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την ανάληψη διακυβέρνησης της χώρας, υπό κρίσιμες εθνικές συνθήκες, τα  πρώτα βήματα της μεταπολίτευσης συνιστούν μια από τις κορυφαίες εθνικές  στιγμές. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την εδραίωση του Κοινοβουλευτικού  Πολιτεύματος, η χώρα βρήκε την θέση της στον ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο. Στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέτυχε το ιστορικό και πολιτικό οραματικό βήμα ενσωμάτωσης στην ενοποιούμενη Ευρώπη. 

Συζητώντας για την επόμενη μέρα, για τα επόμενα χρόνια της μεταπολιτευτικής πορείας της χώρας, έχοντας βιώσει τις πολιτικές, τις αστοχίες που μας οδήγησαν στην κρίση, την αδυναμία ουσιαστικής και λειτουργικής προσαρμογής με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις, χρειάζεται μια αυτορρύθμιση του δημόσιου λόγου, της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής συμπεριφοράς. Να αποφύγουμε τον αδιέξοδο δρόμο της δανεικής υποσχεσιολογίας, που απευθύνεται σε συγκεκριμένες ομάδες του πελατειακού συστήματος, δημιουργώντας φαινόμενα νομής και παρασιτισμού.

Η χώρα έχει ανάγκη από άλλες πολιτικές αναφορές και συμπεριφορές, να αναζητήσει τον δρόμο της ευθύνης, τελειώνοντας οριστικά με κάθε έκφραση πολιτική στασιμότητας που εγκλωβίζει στο παρελθόν. Η χώρα έχει ανάγκη από μια αναγκαία αναμέτρηση μεταξύ του αύριο και του χθες, γιατί η ηχώ των εύκολων λύσεων που ακούστηκαν στην μεταπολιτευτική περίοδο, είναι η ίδια.

Η χώρα έχει ανάγκη από σταθερό πολιτικό διάλογο ουσίας και όχι κενούς μονολόγους κομματικών γραμματέων, η χώρα χρειάζεται μια διακυβέρνηση εφαρμόσιμων πρακτικών που θα ανατρέπει τις ανεπάρκειες, μέσα από μια αναβαθμισμένη, κομβική κυβερνητική πρόταση, που θα οριοθετεί το τρίπτυχο « ανάπτυξη – επενδυτική ανάταξη – σταθερή λειτουργία θεσμών ».

Η χώρα χρειάζεται μια καθολική προσπάθεια κεφαλαιοποίησης των δημοσιονομικών και όποιων άλλων προόδων επετεύχθησαν μέσα σε αυτή την δεκαετή κρίση. Μια καθολική προσπάθεια επίτευξης διατηρήσιμης ανάπτυξης, το μοναδικό εργαλείο που μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία αναγκαίων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ακολουθώντας τις δεσμεύσεις, υποχρεώσεις και ευκαιρίες του κοινοτικού περιβάλλοντος, αξιοποιώντας τους πόρους του προγράμματος Ανάκαμψης και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, η ανάπτυξη της χώρας θα προέλθει από την παραγωγική εξωστρέφεια του πρωτογενούς τομέα, της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας, της μεταποίησης, των καινοτόμων start up στους κλάδους της πληροφορικής, της ρομποτικής, της βιοτεχνολογίας. Ξεπερνώντας παράλληλα κάθε είδους μακροχρόνιες δυσλειτουργίες από το κακό οργανωτικό μοντέλο του Δημοσίου, την γραφειοκρατία.

Την ώρα που εντός της ΕΕ αναμένεται να ενταθούν οι συζητήσεις για την ενίσχυση των Κοινοτικών Προϋπολογισμών στα επόμενα χρόνια, με την συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης και την προοπτική των εισροών σημαντικών κεφαλαίων, δημιουργούνται νέα δεδομένα. Και η δημόσια σφαίρα  της χώρας, έχει ανάγκη από μια διαρκή θεσμική προσαρμογή, που θα απονευρώνει στοιχεία και πράξεις πολιτικής τοξικότητας.

Το κράτος, οι πολιτικές δυνάμεις, η Κοινωνία με τις δικές της ευθύνες, δημιούργησαν μεταπολιτευτικά και κυρίως στα κρίσιμα χρόνια της μετά-ενταξιακής περιόδου, οπισθοδρόμηση και στασιμότητα σε πολλά ζητήματα, η επίλυση των οποίων έχει αποκτήσει έναν χρονίζοντα χαρακτήρα. Η χώρα χρειάζεται μια θετική αλλαγή πορείας, το πολιτικό σύστημα χρειάζεται μια αναθεωρημένη ατζέντα, μια στρατηγική πάνω στην σύγχρονη καθημερινότητα, στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, μεταρρυθμίζοντας δομές του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, αξιοποιώντας τις βέλτιστες πρακτικές ευρωπαίων εταίρων μας στην κεντρική κυβέρνηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το πολιτικό σύστημα εκτός του να διαμορφώνει προτάσεις βασιζόμενες στον πραγματιστικό δημόσιο λόγο, εξασφαλίζοντας δημοσιονομική εγρήγορση και σταθερότητα, οφείλει να αποφεύγει πρακτικές που σε διαφορετικές χρονικές περιόδους δημιούργησαν ελλείμματα και ένα αντιπαραγωγικό κράτος. Με πολιτική ευθύνη και στοχευμένη προσπάθεια συναίνεσης, γιατί ο ακραίος λόγος στα χρόνια της κρίσης, οι διαιρέσεις και οι διχαστικές περιχαρακώσεις που διαμορφώθηκαν από τους «Αγανακτισμένους» στις Πλατείες, μόνον οπισθοδρόμηση προκάλεσαν. 

Ο κύκλος της 10ετούς κρίσης, έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα για την πορεία της χώρας, οικονομικές και κοινωνικές παρεμβάσεις αποτελούν αναγκαιότητα, μακριά από ρηχές πολιτικές αναφορές. Και μέσα από νέες συνθήκες, αποτυπώνοντας με σταθερότητα και σαφήνεια το διττό σχέδιο θωράκισης του δημοσιονομικού περιβάλλοντος, αναζητώντας πειστικές απαντήσεις στο τι χρειάζεται να αλλάξει, προσδιορίζοντας το αύριο με μετατοπίσεις στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της συνοχής. 

Το εθνικό πρόγραμμα για το Ταμείο Ανάκαμψης απαιτεί μια ευθύνη μακράς πνοής που ξεπερνάει τις επόμενες ή τις μεθεπόμενες εκλογές, δημιουργώντας μέσα από την ενίσχυση της ανάκαμψης, νέες πολιτικές στον χώρο της δημόσιας υγείας, επιτυγχάνοντας τον παραγωγικό και οικονομικό μετασχηματισμό της χώρας, με αναβαθμισμένο ρόλο στο διεθνές περιβάλλον. Με ένα κράτος βέλτιστης οργανωτικής και λειτουργικής επάρκειας, στην κεντρική και περιφερειακή του διάσταση, μεταρρυθμίζοντας υποδομές, πολιτικές και στρατηγικές, για την συνολική εξωστρέφεια της χώρας.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.