Αύγουστος, αλλά δεν το λες και...άκρη του Χειμώνα!

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

«Ο Αύγουστος επάτησε, η άκρα του χειμώνα». Οι παλιοί που το έλεγαν είχαν λόγο σοβαρό, ήξεραν τις αλλαγές των εποχών , παρατηρούσαν τον καιρό, γνώριζαν ότι μικραίνουν οι μέρες.  Σήμερα βέβαια θα προτιμούσαν να…μασήσουν κάτι ελαφρύ, παρά να εκστομίσουν μια τέτοια κουβέντα!

Εάν η άκρη του…Χειμώνα μοιάζει με καζάνι της κολάσεως τότε φαντάσου τι θα γίνει όταν ξαναμπούμε στα ζεστά! Αυτές τις μέρες ψηνόμαστε, βράζει ο κόσμος, φλέγονται οι δρόμοι και τα σπίτια, ούτε τα ζωντανά δεν αντέχουν. Και έπονται χειρότερα τις επόμενες ημέρες! Μπορεί η Κρήτη να μην είναι στον…πάτο αυτής της κόλασης και λίγο να βγάζει το κεφάλι από το καζάνι (έτσι γίνεται…εδώ με το νότο δεν τα έχουμε καλά), αλλά η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Κι εάν δεν ήταν αυτός ο άγιος άνθρωπος , ο Κάριερ, να εφεύρει το θαυματουργό κλιματιστικό σήμερα δεν θα είχαμε κουράγια να γράψουμε ούτε αυτές τις κουβέντες!

 Αλήθεια πώς ζούσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες χωρίς το λατρεμένο κουτί στον τοίχο που βγάζει υπέροχες δροσιστικές ριπές κρύου αέρα; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, δεν αναπολώ τις παλιές, καλές εποχές! Ή μήπως όχι…Για σταθείτε,  μήπως στο τέλος θα τις αναζητήσουμε;

Ασφαλώς και ο καύσωνας δεν είναι κάτι νέο, δεν είναι κάτι που δεν είχαμε στα ημερολόγιά μας. Κάθε χρόνο, το Καλοκαίρι, ορισμένες μέρες ήταν πιο ζεστές, κάποιες περισσότερο, το ξέραμε, υπομέναμε και αντέχαμε. Σήμερα δεν είναι το ανησυχητικό αυτός καθ’ εαυτός ο καύσων που και παρατεταμένος είναι και πεισματάρης. Εκείνο που μας έχει βάλει σε τρομακτικές σκέψεις είναι ότι μοιάζει οριστικά να έχει αλλάξει ο καιρός και μπορεί πλέον τέτοια φαινόμενα να είναι…η νέα κανονικότητα, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες!

Οι αριθμοί σπανίως δεν λένε την αλήθεια :  «Η Ελλάδα επλήγη τέσσερις φορές από καύσωνα στον προηγούμενο αιώνα. Η τελευταία φορά ήταν το 1987 που είχαμε σχεδόν 3.000 θύματα από θερμοπληξία. Στα 20 πρώτα χρόνια του αιώνα που διανύουμε, είχαμε καύσωνα το 2007 με τις φοβερές πυρκαγιές και τον φοβερό άνεμο. Συνολικά, ήρθαμε αντιμέτωποι με τρεις καύσωνες μέχρι τώρα, ενώ αυτός που αντιμετωπίζουμε αυτή την περίοδο είναι ο τέταρτος. Για να το πούμε απλά: Συνολικά αντιμετωπίζουμε έναν καύσωνα κάθε πέντε χρόνια» έλεγε πρόσφατα ο ειδήμων Χρ.Ζερεφός που έκανε  και τον θλιβερό απολογισμό:

«Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε δει καύσωνες και δασικές πυρκαγιές στη Σιβηρία. Καύσωνες στην Αλάσκα, τον Βόρειο Καναδά, σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και μάλιστα ανάλογους με αυτούς που παρατηρούμε στη Μεσόγειο».

Τα βλέπουμε , τα ζούμε και δεν κάνουμε τίποτα! «Όλοι μιλούν για τον καιρό, αλλά κανένας δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό» έλεγε 100 τόσα χρόνια πριν ο Μαρκ Τουαίν. Κι ακόμη τώρα σφυρίζουμε αδιάφορα. Μέχρι τώρα λέγαμε και τι μας νοιάζει εμάς που καταστρέφουν τα Δάση στον Αμαζόνιο; Και τι έγινε που λιώνουν καμιά εικοσαριά μεγατόνοι στην Γροιλανδία; Ε, ανεβαίνει η στάθμη στη θάλασσα, δεν θα πνιγούμε εμείς από αυτό! Είμαστε μακριά και ασφαλείς! Κι όμως να που μια μικρή μεταβολή του κλίματος , το πέταγμα μιας πεταλούδας στην άλλη άκρη του κόσμου προκαλεί τσουνάμι δραματικών αλλαγών ακόμη και στις περιοχές μας! Εδώ που νομίζαμε ότι το ιδανικό εύκρατο κλίμα δεν έχει καμία σχέση με τον βαρύ Χειμώνα της βόρειας Ευρώπης, ούτε και με το αφόρητο Καλοκαίρι της Αφρικής. Δεν λάβαμε υπόψιν μας αυτό που σοφά ο Ινδιάνοι έλεγαν: «Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.» Τώρα είμαστε έτοιμοι να κεραστούμε από τώρα την…πορτοκαλάδα που ετοιμάσαμε για τις επόμενες γενιές.

δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος