Της Ειρήνης Τσάκα
Ναι, είχε δίκιο η κυρία ! «Σαν την Ελλάδα ΠΟΥΘΕΝΑ!» αναφώνησε μόλις αναπνεύσαμε τον ζωογόνο αέρα του ελληνικού εναέριου χώρου και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω ασμένως μαζί της.
Φυσικά, κυρίες και κύριοι! Σαν την Ελλαδίτσα μας ( ή Ελλαδάρα, ανάλογα με το ποσοστό υπερηφάνειας) πουθενά!
Γιατί πείτε μου, είναι δυνατό να κυκλοφορείς τουλάχιστον 10 ημέρες σε μεγάλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και να μην συναντήσεις ούτε ένα συνεργείο – δήμου, κοινωφελούς υπηρεσίας, εργολάβου έστω - να σκάβει μια τρύπα στο δρόμο;
Αντέχεται η θέα ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων χωρίς ένα ξέχειλο κάδο απορριμμάτων ή έστω ένα τόσο δα….σκουπιδάκι;
Κι εσύ που θέλεις να κλωτσήσεις κάτι για να βγάλεις την οργή σου ή να διασκεδάσεις την ανία σου βρε αδερφέ, τι πρέπει να κάνεις; Να αρχίσεις να κλωτσάς αδέσποτα;
Αααα…στάσου! Ούτε από αυτά βρίσκεις στο διάβα σου! «Ορφανά» σκυλάκια και γατάκια ευδοκιμούν φαίνεται μόνο στα…μεσογειακά κλίματα!
Θα μπορούσες βέβαια να…κλωτσήσεις οχήματα, ξέρετε από αυτά που «σκαρφαλώνουν» στα πεζοδρόμια ή τους πεζόδρομους γιατί έτσι βολεύτηκαν οι οδηγοί τους. Στην συγκεκριμένη όμως …απάνθρωπη πόλη φαίνεται ότι δεν το διδάσκουν το κόλπο στις σχολές οδήγησης.
Ούτε το διπλοτριπλοπαρκάρισμα , ούτε το «ανάβω τα αλάρμ και πετάγομαι να κάνω τα ψώνια μου» …
Φαντάσου ότι υπάρχουν ποδηλατόδρομοι στους οποίους κυκλοφορούν μόνο…ποδηλάτες !
Για να μην μιλήσουμε για τις μεταφορές… Να μην προλαβαίνεις να σταθείς σε μια στάση και τσουπ… εμφανίζεται το μέσο!
Και πώς κύριοι ανευθυνοϋπεύθυνοι θα γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας αν δεν ακούσουμε μια ιστορία από τους διπλανούς μας, περιμένοντας τουλάχιστον ένα τέταρτο;
Γι΄ αυτό κυρία μου έχουν γίνει…ρομποτάκια οι περί ων ο λόγος! Φεύγουν στην ώρα τους από το σπίτι, φτάνουν στην ώρα τους στη δουλειά τους, εργάζονται όπως έχουν συμφωνήσει και …πληρώνονται κι όλας, στην ώρα τους! Με μισθούς στην πλειονότητά τους τετραψήφιους, με τις υπερωρίες τους, τα ρεπά τους και όλα τα παρελκόμενα.
Άκουσον…άκουσον!
Άσε δε αυτές τις δημόσιες υπηρεσίες! Να μην σου προσφέρουν ούτε την χαρά της προσμονής! Να θες ένα πιστοποιητικό, μια απάντηση στο αίτημά σου, μια βεβαίωση και να φτάνει στα χέρια σου πριν καλά καλά το ζητήσεις…
Και ως επί το πλείστον …ηλεκτρονικά!
Ούτε αυτή την ομορφιά της …ουράς στη δημόσια υπηρεσία δεν σε αφήνουν να γνωρίσεις!
Όχι πείτε μου: Αντέχεις να ακούς τον μόνιμο κάτοικο να σου λέει ότι θυμάται μια διακοπή της ηλεκτροδότησης που έγινε πριν….25 χρόνια;
Γι’ αυτό χάνεται ο ρομαντισμός, φίλε μου…
Αν δεν σου δίνουν την δυνατότητα κάθε τρεις και λίγο να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα, με τα κεράκια σου και όλα τα συναφή, να συσφίξεις τις σχέσεις με τη γειτονιά στην προσπάθειά σου να μάθεις αν είναι γενικό το πρόβλημα ή «φταίει το ρολόι», θα χαθεί η ανθρώπινη επικοινωνία…
Έχουν επίσης το θράσος να επιδεικνύουν την ιστορία και τον πολιτισμό τους! Εντάξει, δεν είναι της δικής μας εμβέλειας, αλλά κάτι Μουσειάκια, κάτι όπερες, κάτι θέατρα θα μπορέσεις να τα επισκεφθείς χωρίς να χρειαστεί να ψάξεις το απεργιακό δελτίο και σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει γνωστοποιηθεί!
Αλλά τι τα θέλετε, κυρίες και κύριοι!
Ό,τι και να κάνουν, σαν την Ελλάδα πουθενά!
Ο ήλιος εδώ λάμπει όλο το χρόνο (ενίοτε μας «χτυπά» και κατακέφαλα).
Η θάλασσα μας γαληνεύει και ο ανοιχτός ορίζοντας μας προσφέρει την πολυτέλεια να ονειρευόμαστε (μπορεί και να μας αποχαυνώνει…).
Οι πρόγονοί μας έδωσαν στον κόσμο τα φώτα του πολιτισμού (κι εμείς βαλθήκαμε να στραβωθούμε…).
Κι αν υπάρχει ο τόπος που περιγράψαμε παραπάνω, ας τον χαίρονται οι κάτοικοί του! Εμείς επιμένουμε ελληνικά!
Γιατί η Ελλάδα είναι που κάνει τη διαφορά- και οι αναγνώσεις αυτής της διαπίστωσης είναι πολλαπλές!
(Αφιερωμένο στον συμπαθή ομογενή , ο οποίος παινευόταν για την καθαριότητα στη χώρα που τον φιλοξενεί και ταυτόχρονα καμάρωνε για την ικανοποίηση που του πρόσφερε το να πετάξει το αποτσίγαρο στο δρόμο μόλις πατούσε το πόδι του στην Ελλάδα! )
