Αγροτικός τομέας: ζητούνται πράξεις

Του Φραγκίσκου Λαμπρινού

Η υπερδεκαετής κρίση που βιώνουμε αλλά και η πανδημία ανέδειξαν τα πλεονεκτήματα που έχουν οι χώρες με ισχυρή παραγωγική βάση. Για τη χώρα μας, ισχυρή παραγωγική βάση θα πει ισχυρός αγροτικός τομέας. Σήμερα, ο αγροτικός τομέας καλείται να υιοθετήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις που προκύπτουν από τις εξελίξεις που επιβάλλει η 4η βιομηχανική επανάσταση και η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική 2023-2027. Το «κλειδί» είναι η προσαρμογή στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής, της Πράσινης Συμφωνίας και του ψηφιακού μετασχηματισμού. Ο δε στόχος, είναι η επισιτιστική επάρκεια, η διατροφική ασφάλεια και η αειφορία για την Ελλάδα και την Ευρώπη του 2050.

Ωστόσο, για την Ελλάδα, το μεγάλο αυτό στοίχημα απαιτεί πρωτίστως την αντιμετώπιση εγγενών αδυναμιών που σχετίζονται με τα διαρθρωτικά προβλήματα του τομέα. Ενδεικτικά, η έλλειψη εθνικής στρατηγικής η οποία θα εξειδικεύεται ανά προϊόν είναι εμφανής και συνέπεια αυτού είναι να καρπώνονται υπεραξία τρίτες χώρες που επενδύουν στην μεταποίηση με μόνιμο χαμένο τον Έλληνα παραγωγό. Η απουσία πολιτικών στήριξης των πληθυσμών στην ύπαιθρο. Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σοβαρά κίνητρα εισόδου στο επάγγελμα νέων αγροτών. Η έλλειψη εργατικών χεριών σε συνδυασμό με την συρρίκνωση των επιδοτήσεων και την κατάρρευση των συνεταιριστικών σχημάτων. Ο παρωχημένος και αναποτελεσματικός τρόπος της δακοκτονίας που δημιουργεί μονίμως προβλήματα. 

Όλα αυτά, συνθέτουν ένα πάζλ προβλημάτων εξαιτίας των οποίων ο Έλληνας αγρότης κινδυνεύει να μείνει ουραγός σε αυτό το νέο ράλι ανταγωνισμού. Οι λύσεις δεν είναι εύκολες αλλά υπάρχουν. Χρειάζεται απλώς πολιτική βούληση και μία μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική που θα τηρείται ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά. 

Σύγχρονες υποδομές που θα εξυπηρετούν τους αγρότες. Ουσιαστικά κίνητρα συγκράτησης και προσέλκυσης πληθυσμών στην ύπαιθρο. Φιλοσυνεταιριστικό νομικό πλαίσιο με επιχειρηματική κατεύθυνση. Αντιμετώπιση του ψηφιακού αναλφαβητισμού και υιοθέτηση νέων τεχνολογιών. Μακροπρόθεσμος προγραμματισμός για την αντιμετώπιση του προβλήματος της έλλειψης εργατών γης. Προσαρμογή του ΕΛΓΑ ώστε να σταματήσει η ετεροβαρής κατανομή αποζημιώσεων που συνιστά στην ουσία επιλεκτική στήριξη προϊόντων. Αναδασμός εκτάσεων του δημοσίου. Προστασία της καλλιεργήσιμης γης. Δράσεις για την περαιτέρω αξιοποίηση των φορέων προβολής και προώθησης των αγροδιατροφικών προϊόντων που θα συμβάλει στην ενίσχυση του τομέα μέσω της εγκαθίδρυσης ισχυρής ταυτότητας (brand name). Διαφάνεια στη διαχείριση και την πληρωμή των επιδοτήσεων. 

Η απρόσμενα θετική φετινή ελαιοκομική χρονιά είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτη, δεδομένης της ανασφάλειας που έχει δημιουργήσει η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση στους αγρότες μας. Όμως, η έλευση της νέας ΚΑΠ σε συνδυασμό με τις χρόνιες παθογένειες που καταγράψαμε παραπάνω, μας δείχνουν ότι χρειάζονται επειγόντως δυναμικές παρεμβάσεις.

Μετά από οκτώ χρόνια αδιαφορίας και συρρίκνωσης του αγροτικού εισοδήματος, στις εκλογές που έρχονται τα ζητήματα του αγροτικού τομέα θα πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο του διαλόγου. Και τα κόμματα θα πρέπει να «μετρηθούν» στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών δεσμεύσεων και όχι ευχολογίων. Η ανάπτυξη του αγροτικού τομέα και η ευημερία της Ελληνίδας αγρότισσας και του Έλληνα αγρότη είναι στο DNA του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που και σ’ αυτά τα ζητήματα τοποθετείται με τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις.