*Του Μιχάλη Κλάδου
Προσπαθείς να κρατηθείς ενεργός πολίτης κι αίφνης χρειάζεται να κρατηθείς άνθρωπος.
Στην ασφυκτικά δυστοπική κοινωνία, που καταντήσαμε να ζούμε, είναι δύσκολο να σκεφτούμε με ψυχραιμία τα δικαιώματα μας και τις υποχρεώσεις μας ως πολίτες.
Στο τέλος Ιουλίου φαινόταν πως ξεκινούσε μια εποποιία για την δεξιά παράταξη. Και ειδικά για τον αρχηγό της που θριάμβευσε στις κάλπες και απόλαυσε -δεν μπορούσε και να το κρύψει- την εκλογική συντριβή του αντιπάλου του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί που ο ίδιος χωρίς κανένα περισπασμό(;) επέλεξε, έδωσαν πλήθος υποσχέσεων για λαμπρή πορεία της χώρας.
Δυόμισι μήνες μετά, το επιτελικό κράτος, τα μεγάλα λόγια, οι σχεδιασμοί κάηκαν και βούλιαξαν στη λάσπη.
Στους πολίτες είναι φανερό πως τούτη η κυβέρνηση δεν μπορεί, γιατί έχει άλλες προτεραιότητες.
Για τα πραγματικά τους ενδιαφέροντα-συμφέροντα, είναι ικανοί και με το παραπάνω.
Εμφανίζεται τραγικά επιτακτική η ανάγκη να σταθεί απέναντι σ αυτήν την κυβέρνηση-ολετήρα των κοινών υποθέσεων, μια αντιπολίτευση που θα εκφράζει την Προοδευτική Παράταξη κι ένα άλλο σχέδιο για τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Κι όλοι εμείς, όλοι οι πολίτες που θέλουν να αντισταθούν στο νεοφιλελεύθερο εφιάλτη που ζούμε οφείλουμε να στρατευτούμε σ αυτό το σκοπό.
Και να χρησιμοποιήσουμε όλα τα ‘εργαλεία’ που είναι πρόσφορα.
Τους συλλόγους μας ,τα σωματεία, κάθε είδους συλλογικότητα. Και προπαντός τα κόμματα μας. Λειτουργικά στοιχεία της δημοκρατίας μας.
Για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, και τους φίλους που νιώθουν να τους αφορά αυτή η υπόθεση, υπάρχει μια ευκαιρία, εργαλείο, δικαίωμα, καθήκον την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου.
Ακόμη κι αυτοί που δεν συμφωνούν με την εκλογή από ένα ακαθόριστο σώμα του Προέδρου ενός αριστερού κόμματος, την Κυριακή πρέπει να πάρουμε μέρος στην ψηφοφορία.
Ακόμη κι αυτοί που διστάζουν….που έχουν επιλέξει το ρόλο σοφού παρατηρητή.
Γιατί σ αυτές τις εκλογές δεν πάμε απλώς να εκλέξουμε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Εκλέγουμε την/τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης .
Εκλέγουμε, δυνητικά, την/τον επικεφαλής του συνόλου του προοδευτικού κοινοβουλευτικού χώρου.
Κι ακόμη περισσότερο:
Όλοι εμείς που θα πάμε στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και πριν ακόμη αρχίσει η καταμέτρηση, θα έχουμε στείλει ένα πολιτικό μήνυμα.
Κι αναντίρρητα είναι απαραίτητο το μήνυμα αυτό να είναι ηχηρό για να ακουστεί.
Συγκροτούμε πολιτικό σώμα που επεμβαίνει στις υποθέσεις του προοδευτικού χώρου.
Είμαστε εδώ για να επιλέξουμε επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Είμαστε εδώ για να επιλέξουμε αυτήν/αυτόν που θα τραβήξει το κάρο.
Επιλέγουμε αυτήν/αυτόν που θα είναι η φωνή μας.
Αλλά δεν παραχωρούμε λευκή επιταγή. Θα ζητάμε λογαριασμό.
Και δεν περιμένουμε να μας σώσει ως νέος Μεσσίας.
Γνωρίζουμε πως τα πράγματα δεν είναι απλά κι εύκολα.
Γνωρίζουμε πως εδώ που φτάσαμε φταίμε όλοι. Και δεν αναζητούμε τον αγνό αμνό της Αριστεράς η της αγοράς για να γίνει ο σωτήρας μας.
Χρειάζεται κόπος, χρόνος, σχέδιο, δέσμευση πολλών για να γυρίσει ο ήλιος.
Αλλά έχουμε μια ευκαιρία να βάλουμε μια αρχή. Για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να φτιάξουμε ένα κόμμα που να μας εμπνέει.
Ψηφίζουμε, συμμετέχουμε, κρίνουμε, αποφασίζουμε.
