Μαζί με την Άλκη Ζέη γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννηση τους και οι εκδηλώσεις είναι πάρα πολλές σε ολόκληρη την Ελλάδα…
Ήταν και τι δεν ήταν : Ηθοποιός, συγγραφέας, αγαπημένη γιαγιά των παιδικών και εφηβικών χρόνων!
Λένε πως όποιος είχε την τύχη να την γνωρίσει από κοντά, τον μάγευε ο τρόπος που μιλούσε, που τον κοίταζε, που αφηγούνταν…
«Στο λεύκωμά μου υπάρχει η ερώτηση: Αν δεν είστε αυτό που είστε, τι θα θέλατε να είστε; Απάντηση: Συγγραφέας, γιατί τότε δεν θα φοβάμαι τις ρυτίδες, τα γηρατειά το θάνατο…»
Ο θησαυρός της Βαγίας, Το ψέμα, Όταν ο Ήλιος, Κόκκινη κλωστή δεμένη …,Τα γενέθλια ,Τα στενά παπούτσια, Οι νικητές, Τα Χέγια, Το παραράδιασμα, Κρίμα κι άδικο, Zoυμ,'E.Π. ,Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη,Ο Χορός της ζωής, Σοφί ,Κλειστά χαρτιά (με την κόρη της Μελίνα Καρακώστα,),Ο Κύριός μου, Ο Πόλεμος, η Μαρία και το αδέσποτο, Τότε..., Γράμμα από την Οδησσό, Το προτελευταίο σκαλοπάτι, Με οικογένεια, Το γαϊτανάκι, Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου,Ο φαντασμένος κι άλλα παραμύθια (με την κόρη της Μελίνα Καρακώστα),Η σοφή μας η δασκάλα,Η κυρία Κλοκλό (σειρά 8 τίτλων),Ο Τοτός και η Τοτίνα (σειρά 8 τίτλων, Ο Αρλεκίνος,Η Πολυλογού,Το κουμπί και μια βελόνα …
Ζωρζ Σαρή ή Γεωργία Σαριβαξεβάνη Καρακώστα .Γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1923 στην Αθήνα από μια γαλλίδα από τη Σενεγάλη και έναν πατέρα από το Αϊβαλί. Μεγαλώνει και ζει στην Ελλάδα μέχρι που ξεκινά ο πόλεμος του ΄40. Συμμετέχει στην αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Η ίδια θα μιλήσει αργότερα στους δημοσιογράφους για αυτήν την περίοδο : «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας. Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση».
Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Μεγαλύτερη, στα χρόνια της Κατοχής, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Τα χρόνια εκείνα απέκτησε πολλές εμπειρίες, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα βασικό θέμα ορισμένων βιβλίων της αλλά και στην σταδιοδρομία της ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διαδέχθηκε ο Εμφύλιος, κατά τη διάρκεια του οποίου η Ζωρζ Σαρή πληγώθηκε στο χέρι και στο πόδι από οβίδα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα». Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή υποκριτικής του Σαρλ Ντιλέν. Στο Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη, ο Άδωνις Κύρου, ο Μαρσέλ Μαρσώ και πολλοί άλλοι. Εκείνα τα χρόνια συνάντησε και τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και έκαναν δύο παιδιά.
Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα ηθοποιών. Η περίοδος αυτή διήρκησε μέχρι την εποχή της Δικτατορίας, όταν η Ζωρζ Σαρή και ορισμένοι φίλοι της ηθοποιοί αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. «Δε φανταζόμασταν ότι θα κρατούσε τόσα χρόνια η Δικτατορία... Λέγαμε επτά μήνες, όχι επτά χρόνια!». Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά που είχε γύρω της, όπως ομολογεί και η ίδια. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969 και είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση.
Το γεγονός αυτό στάθηκε καθοριστικό για τη Ζωρζ Σαρή, αφού από τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».
Συνολικά έχει γράψει είκοσι μυθιστορήματα, μία νουβέλα, τέσσερα θεατρικά παιδικά έργα και εννιά βιβλία για μικρά παιδιά. Επίσης, στο ενεργητικό της έχει δεκατέσσερις μεταφράσεις μυθιστορημάτων από τα γαλλικά. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί. Το 1994 η Νινέτ βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, καθώς επίσης και από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (το βραβείο μοιράστηκε με τη Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου). Αργότερα, το 1999 ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου της έδωσε ακόμη ένα βραβείο για το Χορό της ζωής. Το 1988 Τα Χέγια προτάθηκαν για το βραβείο Άντερσεν.
Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ήταν επίτιμο μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Συγγραφέων από το 1972 μέχρι και τον θάνατό της.
Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2012 σε ηλικία 87 ετών και στις 12 του ίδιου μήνα κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
ΠΗΓΕΣ:
Βιογραφικό, εκδ. ΠΑΤΑΚΗ
Wikipedia.gr
