Τα παραμύθια του Σαββάτου

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια κι ιστορίες για τέρατα και ξακουστά σχολεία που κανένας δεν φοβάται. Για αγαπημένα σκιάχτρα και σαλιγκάρια ατρόμητα. Γραφούμενα πρωτότυπα και τρυφερά γεμάτα συναισθήματα, αλήθειες και κατορθώματα μοναδικά!

Γιατί πάντα μέσα από τα παραμύθια μαθαίνουμε, διασκεδάζουμε κι ανακαλύπτουμε κόσμους που μπορεί να μας φαίνονται φανταστικοί,  κρύβουν όμως μια σοφία που κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει…

Για τις καληνύχτες των μικρών παιδιών που λατρεύουν τους ήρωες των παραμυθιών!

Η μεγάλη των τεράτων σχολή, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Χρύσα Σπυρίδωνος Εκδ. Μεταίχμιο

Ε, λοιπόν απίστευτο! Που ξανακούστηκε, να υπάρχει κάπου σε μια χώρα μακρινή μια ολόκληρη σχολή τεράτων και μάλιστα από τις πιο ξακουστές! Τα τέρατα που φοιτούσαν σ; αυτήν τη σχολή αν ήθελαν πτυχίο θα έπρεπε να είναι  αδίστακτα, μοχθηρά, τρομερά και να σκορπούν μόνο φόβο και πανικό!

Μόνο που κάποια τερατάκια  ήταν λίγο …διαφορετικά! Όπως ο Σίμος, ο πιο χάλια μαθητής της σχολής. Καλοσυνάτος, ευγενικός και καθόλου μα καθόλου « φοβερός». Όσο κι αν τον παρότρυνα οι εκπαιδευτές του , όσο και αν ο ίδιος προσπαθούσε υπερβολικά να γίνει κακός  και να αποκαταστήσει την φήμη των τεράτων, το μόνο που κατάφερνε στο τέλος ήταν να γίνει φίλος με όλα τα υποψήφια θύματά του. Η πιο καλή του φίλη έγινε η Κλειώ, ένα κοριτσάκι, ατρόμητο και χαρωπό .Προσπάθησε να την τρομάξει, λίγο, να την σαστίσει μια σταλιά αλλά  δεν τα κατάφερε. Γέλια, χαρές και παιχνίδι έγινε η συντροφιά τους και αποτέλεσμα ήταν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να κλείσει η πιο μεγάλη των Τεράτων Σχολή γιατί και άλλα τέρατα δεν κατάφεραν ποτέ να γίνου τρομακτικά!

Ολοκαίνουργια, γλυκεία ιστορία της πολύ επιτυχημένης σειράς σύντομων παραμυθιών των εκδόσεων Μεταίχμιο. Γραμμένη τούτη τη φορά από την Τζένη Κουτσοδημητροπούλου. Τρυφερή «καληνύχτα» για ένα τερατάκι, μοναδικό! Μια ιστορία για τους τρόπους, τη συμπεριφορά, την φιλία,, την καλοσύνη και την αντιμετώπιση του κατεστημένου. Ένα «τέρας» μπορεί να είναι  και φίλος, ένα φόβος μπορεί  να γίνει χαρά, ένας δήθεν εχθρός μπορεί τελικά να μην είναι και με την αγάπη, την ευγένεια, την καλοπροαίρετη διάθεση  να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Μια ιστορία λοιπόν διαφορετικότητας, συντροφικότητας και αλλαγής «ταμπελών» που συχνά ταλαιπωρούν μικρούς και μεγάλους. Αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη  και ιδία εμπειρία  σε καταστάσεις . Αποστασιοποίηση από παρωχημένες αντιλήψεις που θεωρούνται ταμπού ή αμετάβλητες. Καταστάσεις  που οι άλλοι έχουν ζήσεις και έχουν περάσει ασυζητητί  την δική τους άποψη για κάτι ή κάποιον  που δεν θα μάθουμε ποτέ πως είναι ή τι συμβαίνει αν δεν «δοκιμάσουμε» και αποκτήσουμε την δική μας άποψη!

Πρωτότυπο, έξυπνο, γεμάτο …διαφορές. Μια ιστορία που διαβάζεται μέσα σε δέκα λεπτά , διαρκεί όμως πολλές ώρες και μέρες με την « γλύκα» της στην ψυχή των παιδιών. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται ή όπως τα έχουμε συνηθίσει από εμπειρίες άλλων.  Η ζωή , το κατεστημένο και η διαφορετική οπτική γωνία κρύβουν πάντα εκπλήξεις… Αρκεί να έχουμε μάτια, αυτιά και καρδιά …ανοιχτά ! Εικονογραφημένο από την Χρύσα Σπυρίδωνος με αρκετή δόση « χιούμορ» αφού τούτο το τερατάκι , ο Σίμος, γίνεται αγαπητή φιγούρα όλων όσων τον δουν , τον διαβάσουν και τον γνωρίσουν.

Για παιδιά από 5 χρονών!

Το σκιάχτρο ο Παρδαλός κι ο σπόρος ο παλιός, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Δραστ: Βασιλική Νίκα, Εικ: Βίλλυ Καραμπατζιά, εκδ. Πατάκης

Ο Παρδαλός  ήταν ένα σκιάχτρο σμιλεμένο από ξύλα που ΄χαν καεί και απομένει από φωτιά. Σκούρα  τα ρούχα του, σκούρο και το καπέλο του. Ζούσε σε έναν κάμπο και κατάφερε σιγά σιγά να μαζευτούν γύρω του ένα σωρό πολύχρωμα λαχανικά , φρούτα  και βοτάνια. Τον αγάπησαν πολύ όλα τους κι έκανε φίλους του παιδιά  και  πουλιά. Κάποια άνοιξη, ένα νέο φοβερό ακούστηκε σε όλον τον κάμπο που έλεγε πως από την  επόμενη χρονιά θα φύτευαν  στα περιβόλια μόνο νέους σπόρους από εκείνους που φτιάχνονταν στα εργαστήρια  και οι παλιοί θα …εξαφανίζονταν δια παντός/ Απορίες κι ερωτήσεις γεννήθηκαν σωρό κι απαντήσεις δεν μπόρεσαν να δοθούν. Όμως ο Παρδαλός  είχε το σχέδιό του και βοηθούς πολύτομους , τα πουλιά και τα παιδιά. Είχε δηλαδή συμμάχους και φίλους την ελευθερία, τη χαρά, και την πραγματική « σοφία».

Τον Παρδαλό τον αγάπησα πολύ σχεδόν από τα γεννητούρια του… Αδυναμία μεγάλη στα σκιάχτρα και τούτο δω νομίζω πως ένα διάστημα της ζωής του το έζησε και στον δικό μας κήπο προσέχοντας  τους σπόρους, τα λαχανικά, τα πουλιά και τα παιδιά που μοιράζονταν μαζί του τα καλοκαίρια τους. Και να που έμαθα  τις περιπέτειες του και τι απέγινε τελικά σαν ξεκίνησε το πιο μεγάλο του ταξίδι. Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος, μόνιμος κάτοικος της Χώρας της Φαντασίας, έγραψε την πιο τρυφερή ιστορία ενός  πανέξυπνου, φιλικού, αξιαγάπητου και ταλαντούχου σκιάχτρου. Τούτο το παραμύθι είναι σαν αφύπνιση συνείδησης, μια μικρή προειδοποίηση για όλα όσα τρώμε κι αγοράζουμε καθημερινά και που μπορεί να αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για την υγεία μας. Ο Παρδαλός θα έπρεπε να γίνει σύμβολο για την υγιεινή διατροφή, και « καμπανάκι » για όλους αυτούς που μεταλλάσουν τα τρόφιμα,  και τα άλλα  προϊόντα που φτάνουν σε μας και  είναι ακατάλληλα. Θα έπρεπε να γίνει κάτι σαν  φύλακας των παιδιών και των γονιών τους που θα θυμίζει πως κάθε παράνομη  ή παράλογη επέμβαση στη φύση  προκαλεί καταστροφή και ανυπολόγιστες συνέπειες. Θα έπρεπε να είναι εκείνη η δεύτερη φωνή που θα προστάτευε  το περιβάλλον και που θα μας έκανε να  μην αδιαφορούμε , να μην επαναπαυόμαστε στην όποια εικόνα , τιμή ή γυαλιστερό περιτύλιγμα μιας διαφήμισης ή ενός προϊόντος που μας «προσφέρεται » ακόμα και σαν δώρο για  δήθεν καλύτερη ποιότητα στη  ζωής μας.

Ένα παραμύθι άκρως οικολογικό, άλλωστε ανήκει σε μια τέτοια σειρά βιβλίων που γράφτηκε για να μην …ξεχνάμε. Για να προσέχουμε τι τρώμε, τι φοράμε, τι αγοράζουμε και τι μας δίνουν οι « ειδικοί» επιστήμονες. Μια ιστορία πολύ πολύ τρυφερή γεμάτη χρώμα, φιλία, υγεία και « ρίζες» από εκείνες που και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Γεμάτο με δραστηριότητες για να μάθουν τα παιδιά, για να καταλάβουν διαφορές ανάμεσα στα υγιή και στα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Παιχνίδια γνώσεων και άλλες εργασίες που  σχετίζονται με φρούτα, καρπούς και καλή- υγιεινή διατροφή, σχεδιασμένες από την Βασιλική Νίκα.

Εικονογραφημένο απλά αλλά πολύ ζωντανά από την Βίλλυ Καραπατζιά!

Για παιδιά από 6 χρόνων

Ο Σαλιγκάριν πάει στ άστρα, Νίκος Παναγιωτόπουλος, εικ : Αλέκος Παπαδάτος, εκδ. Μεταίχμιο

Η αλήθεια είναι πως ήρωες σαλιγκάρια στα παραμύθια, δεν συναντά συχνά κανείς. Όταν όμως πρόκειται για ένα ανυπόμονο, περίεργο και παράτολμο σαλιγκαράκι, τότε η ιστορία του πρέπει να ακουστεί παντού και …στη στιγμή! Θέλει να γνωρίσει τον κόσμο, να δει τι υπάρχει πιο πέρα από τα λάχανα του κήπου που γεννήθηκε. Θέλει να  ταξιδέψει, να γευτεί νέες περιπέτειες, να ζήσει με άλλα λόγια διαφορετικά από τους οικείους του και …τη γενιά του ολόκληρη. Να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια που το κυκλώνουν. Kαι παρά τις νουθεσίες - συμβουλές των μεγαλύτερων , των δικών του και όλου του περίγυρου του, εκείνο δεν ακούει κανέναν. Παίρνει το δισάκι του στην πλάτη και ξεκινά το παράτολμο ταξίδι του…

Χωρίς να χάσει το θάρρος, την πίστη, την τόλμη, την σιγουριά της απόφασή του και το πείσμα του, ούτε  για μια στιγμή, φτάνει εκεί που δεν έφτασε ποτέ κανένα άλλο σαλιγκάρι!

Και τότε θα συμβούν μικρά θαύματα που θα «σώσουν  »τη ζωή, την ψυχή και τη δίψα του για γνώση…

Καταπληκτική η ιστορία του Σαλγκάριν, ολοκαίνουργια, φρεσκότατη και πολύ μα πολύ περιπετειώδης. Γραμμένη  από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, μια ιστορία γεμάτη …ιστορία!

Γεμάτη αγάπη για το άγνωστο, την περιπέτεια, τα βιβλία, το καινούργιο και διαφορετικό.

Απλά μαθήματα φυσικής και νέες λέξεις σαν την βραδύτητα, τον αφανισμό, τις αξίες, τις  μεγάλες αποφάσεις και τα τεράστια βήματα στη ζωή, το πεπρωμένο, την δυσπιστία, την ειρωνεία, την αφυδάτωση, την εξερεύνηση, την απεραντοσύνη του κόσμου, την ιστορία. Τόσα κι αλλά τόσα  θέματα ακουμπά τούτη  η περιπέτεια . Να ανακαλύψει κάποιος , να σκεφτεί, να καταλάβει και να γεμίσει δύναμη και κουράγιο να φτάσει …όπου δεν μπορεί!

Ρίσκο η κάθε στιγμή, το κάθε βήμα, κίνδυνοι και απρόσμενα μονοπάτια. Έχεε όμως μια γλύκα η διαδρομή, έχει μια απίστευτη ικανοποίηση το αποτέλεσμα, ο προορισμός, το «φτάσιμο». Γεμάτο διδάγματα, συμβουλές  και περιπέτεια και την ίδια στιγμή  χωρίς διδασκαλισμούς , παρέα με τον πιο αδύναμο, αργό και συμπαθητικό ήρωα που φιλοτέχνησε με τα πινέλα και όλα του τα εργαλεία του  ο Αλέκος Παπαδάτος. Ήρωας μοναδικός που δεν τον χωράει ο τόπος… σαν την ψυχή του νέου που θέλει να κατακτήσει το …σύμπαν!

Για παιδιά από 6 χρονών… για τολμηρούς μαχητές της ζωής !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

http://zhtunteanagnostes.blogs...