Ελληνικές εκδόσεις στην κορυφή!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα στους ετήσιους καταλόγους White Ravens 2016, της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας Μονάχου ,που ανακοινώθηκε πρόσφατα συμπεριλήφθησαν 5 ελληνικά παιδικά βιβλία ανάμεσα στα 200 καλύτερα παιδικά και νεανικά βιβλία παγκοσμίως για το 2016 (για εκδόσεις του 2015).

Ο κατάλογος και το σήμα «White Ravens» εκδίδεται από τη Διεθνή Νεανική Βιβλιοθήκη του Μονάχου, τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη νεανική βιβλιοθήκη στον κόσμο. Κάθε χρόνο, ειδικοί λέκτορες-συνεργάτες της Βιβλιοθήκης, στα χέρια των οποίων φτάνουν χιλιάδες βιβλία από όλο τον κόσμο, ξεχωρίζουν τα 200 βιβλία τα οποία θεωρούν πως έχουν παγκόσμια απήχηση  θεμάτων που πραγματεύονται ή λόγω της εξαιρετικής και πρωτοπόρου εικαστικής και λογοτεχνικής προσέγγισής τους .

Τον διεθνούς κύρους κατάλογο «White Ravens» συμβουλεύονται οι μεγαλύτεροι εκδότες του κόσμου προκειμένου να αγοράσουν δικαιώματα μετάφρασης ενώ η εισαγωγή ενός τίτλου σε αυτόν πολλές φορές σηματοδοτείται ως προθάλαμος για τις κορυφαίες ατομικές διακρίσεις. Για την φετινή χρονιά οι τίτλοι επιλέχθηκαν ανάμεσα από χιλιάδες βιβλία από 55 χώρες και σε 36 γλώσσες.

Δημοκρατία, Αλέκος Παπαδάτος, Αβραάμ Κάουα, Annie Di Donna, εκδόσεις Ικαρος

Στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., η Αθήνα βρίσκεται σε πόλεμο. Στην προσπάθειά του να τονώσει το ηθικό των συντρόφων του πριν από τη μάχη ενάντια σε έναν πανίσχυρο εχθρό, ο Λέανδρος αρχίζει να τους διηγείται την ιστορία του. Έχοντας δει με τα μάτια του τις φρικαλεότητες των τυραννικών καθεστώτων αλλά και τη δημιουργία ενός νέου πολιτεύματος, ο Λέανδρος αφηγείται μια ζωή γεμάτη κίνδυνο και μεγάλες ιδέες, μια ιστορία για το τέλος της εποχής των θεών και την πολύπλοκη γένεση της δημοκρατίας. Σκηνές και γεγονότα που κόβουν την ανάσα μας δείχνουν πως η δημοκρατία σφυρηλατήθηκε τόσο από τύχη και ιστορικές συγκυρίες όσο και από τις πράξεις και το κουράγιο ανθρώπων πολυμήχανων και ταγμένων στο σκοπό τους.

Ο Αλέκος Παπαδάτος και η Annie Di Donna, συνδημιουργοί του διεθνούς εκδοτικού φαινομένου Logicomix, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον συγγραφέα Αβραάμ Κάουα για να μας δώσουν ένα graphic novel που βρίθει από θαυμαστούς χαρακτήρες και έντονο χρώμα, προσφέροντάς μας ταυτόχρονα μια νέα, σύγχρονη ματιά στο πώς επήλθε μια από τις μεγαλύτερες επινοήσεις της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας.

Ο Φύλλος, Έλενα Γλωσσιώτη, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ.Θίνες

Τότε ο κυνηγός τον είδε! Σάστισε! Ένα παιδί ντυμένο με δέρματα, με βραχιόλια από καρπούς και σπόρους. Στο κεφάλι του είχε φύλλα! Κατέβασε το όπλο του έκπληκτος. Δεν πίστευε αυτό που έβλεπε.

- Ποιος είσαι πώς σε λένε;

- Είμαι ο Φύλλος, απάντησε το παιδί.

- Σε παρακαλώ θα έρθεις μαζί μου στην πόλη; Θα βρεις πολλούς φίλους εκεί, είπε ο κυνηγός.

Αυτό ήταν αρκετό για να πειστεί ο Φύλλος και να τον ακολουθήσει στην πόλη.

Ο Φύλλος είναι ένα νεανικό βιβλίο φαντασίας, που ευαισθητοποιεί το αναγνωστικό κοινό σε αξίες όπως ο σεβασμός στη φύση, η φιλία, η αλληλεγγύη, ο αγώνας για την ελευθερία, η αποδοχή της διαφορετικότητας.

Ένα αλφάβητο ταξίδι, Αγγέλου Άγγελος, Σύνη Έμυ, εικ: Θεοχάρης Κώστας, εκδ, Παπαδόπουλος

Πόσο μακριά μπορεί να μας ταξιδέψει το 'Aλφα,

σε τι μπελάδες θα μας βάλει το Βήτα

και πόσο καλοί συνοδοιπόροι

θα αποδειχθούν το Κάπα και το Όμικρον;

Ένα βιβλίο για όλα τα παιδιά που θέλουν να γνωρίσουν την Αλφαβήτα, ξεκινώντας έτσι το πιο μαγευτικό ταξίδι της ζωής τους. Με τον πιο απλό τρόπο ξεδιπλώνονται περιπέτειες και ανακαλύψεις των γραμμάτων του Αλφαβήτου!

Είχε απ όλα κι είχε πολλά, Μαρία Παπαγιάννη, εικ: Εφη Λαδά, εκδ. Πατάκη

Ήταν ένας βασιλιάς, δυνατός, που τα είχε όλα. Και τα όλα ήταν πάρα πολλά. Κι ήταν χαρούμενος γι αυτό ίσαμε ένα βράδυ που ένα όνειρο του χάλασε τον ύπνο και τον ξύπνιο  του. Τρόμαξε, χάθηκε σε σκέψεις πως μπορεί να  τα χάσει  όλα. Άρχισε να συμπεριφέρεται  παράξενα. Τα πλούτη του, μόνο για τον εαυτό του πια, για κανένα άλλο. Και τα προστάτεψε, τα φύλαξε, δεν τα μοίραζε, δεν σκορπούσε πια χαρά. Έγινε δύστροπος, κακός. Γέμισε η ψυχή του φόβο. Οι εφιάλτες συνεχίστηκαν, κλείστηκε ακόμα πιο πολύ στη φυλακή του νομίζοντας πως κανένας δεν τον αγαπά, πως όλοι τον ζήλευαν. Κι άλλαξε η χώρα, γέμισε μόνο δυστυχία, κι ανθρώπους σκυθρωπούς και δυστυχισμένους. Σε κανέναν δεν είπε για τα όνειρά του. Μόνο διέταζε και μετρούσε το χρυσάφι του.  Αυτό τον ένοιαζε. Κανένα γιατρικό, κανένα ίχνος χαράς σε τούτο τον άνθρωπο. Μέχρι που μια μέρα έπεσε και μαζί του  και το βάρος  που τον είχε κυριέψει, πραγματικό και μεταφορικό. Ο « θησαυρός του » σκόρπησε, κι άρχισε σιγά σιγά κάτι να αλλάζει… πολύ σιγά, για όλους όσους πίστευαν  στα θαύματα, στα παραμύθια  και στα όνειρα και όχι στους εφιάλτες. Για αυτούς που ΄χουν αγάπη να δώσουν και μπορούν να κοιτούν τους άλλους στα μάτια.

Δυο σπουδαίοι δημιουργοί , η Μαρία Παπαγιάννη και η Έφη Λαδά σε ένα βιβλίο που με την αλληγορία του τα είπε όλα. Είπε για εκείνα  τα όνειρα που ξαφνικά γίνονται εφιάλτες, σαν μπει η απληστία μπροστά, κι ο φόβος. Σαν η εξουσία που έχει κάποιος, χειριστεί με λάθος τρόπο. Σαν λείψει η ψυχή, το γέλιο, η συντροφικότητα, η αλήθεια. Σαν σταματήσουν οι άνθρωποι να μιλάνε μεταξύ τους, να μοιράζονται ότι περίσσευμα ψυχής έχουν. Σαν δεν κοιταχτούν πια στα μάτια. Και σαν σταματήσουν να μιλούν. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τα παραμύθια που πάντα φέρνουν ελπίδα, όνειρα και φως στο πολύ σκοτάδι .

Ένα βιβλίο σαν ποίημα, μια ιστορία τόσο αληθινή και σύγχρονη, κι ας μιλάει για ένα βασιλιά, μια φορά κι ένα καιρό. Η εικονογράφηση είναι εκπληκτική, όπως όλα τα έργα της Έφης. Τούτες οι εικόνες, χωρίς τίποτα περιττό, όπως και στο κείμενο άλλωστε, ζωντανεύουν μορφές, τοπία, τόπους και συναισθήματα  που μιλούν κατευθείαν στη δική μας ψυχή.

Ένα παραμύθι για μικρούς και για μεγάλους  για να μην σταματήσουμε ποτέ να μοιραζόμαστε, για να μην νοιώσουμε ποτέ το φόβο της απομόνωσης και της μοναξιάς.

(Από τα παραμύθια του Σαββάτου, της Ελένης Μπετεινάκη: http://zhtunteanagnostes.blogs... )

Σκληρό καρύδι, Ελένη Σβορώνου, εικ: Ευαγγελία Γουτιάνου, εκδ. Καλειδοσκόπιο

ϊσέ είναι το όνομα ενός εννιάχρονου κοριτσιού. Ενός κοριτσιού « πρόσφυγα» από το Αφγανιστάν και τούτο το όνομα στη δική μας γλώσσα σημαίνει …Ζωή! Εκείνη όμως επιμένει να την φωνάζουν Αϊσέ, γιατί έτσι θυμάται, υπάρχει, νοσταλγεί  και κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να ζει  την δική της τη χώρα, την δική της πατρίδα. Η Αϊσέ είναι « σκληρό καρύδι » γιατί άντεξε τον ξεριζωμό, την απώλεια, αντέχει την φτώχεια, την κοροϊδία των συμμαθητών της, τις απότομες και αναπάντεχες αλλαγές που ήρθαν στην ζωή της. Η Αϊσέ έχει όνειρα, σαν όλα τα παιδιά του κόσμου, έχει όμως και φωνή και σκέψη και ελπίδα. Είναι η φωνή της δικής μας συνείδησης, η φωνή του κάθε παιδιού που αναγκάζεται να μεγαλώσει γρήγορα και ξαφνικά. Είναι η φωνή εκατομμυρίων παιδιών προσφύγων  σ΄ ολόκληρο τον κόσμο.

Στο βιβλίο της Ελένης Σβορώνου, η Αϊσέ μιλάει με χιούμορ, με παράπονο, με ελπίδα και με πίκρα . Μια κραυγή η ζωή της για μας. Για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους «ξένους». Το παράδειγμα της δασκάλας της, της κ. Περσεφόνης, οδηγός και για τη δική μας ζωή, τη δική μας συμπεριφορά.  Είναι άνθρωποι τούτοι οι « ξένοι » σαν όλους εμάς, σαν τα δικά μας παιδιά. Κι έχουν συναισθήματα, ανάγκες, κι όνειρα για την ζωή τους.

Γιατί όπως λέει, μοναδικά η συγγραφέας «…ακόμα και τα σκληρά καρύδια έχουν μέσα τους μαλακή ψίχα. Ή αλλιώς έχουν ένα δάκρυ που το συγκρατούν με αξιοπρέπεια. Εμείς  -συμμαθητές, δάσκαλοι, γείτονες και συμπολίτες –μπορούμε να το κάνουμε να κυλήσει και από δάκρυ να γίνει ποτάμι ή γέλιο. Αρκεί να  το θελήσουμε και να το πιστέψουμε…».

Μοναδικό βιβλίο ως προς το θέμα του. Κραυγή και αγωνία. Ελπίδα και θάρρος. Γραμμένο σαν να  διηγείται η ίδια η Αϊσέ ακούμπα πιότερο στη δική μας ψυχή. Ίσως  από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφτεί στο είδος του. Απλό, συγκινητικό, αφυπνιστικό και με εικονογράφηση της Ευαγγελίας Γουτιάνου, λιτή, όπως του ταιριάζει, χωρίς στολίδια, αλλά μόνο με χρώμα, απλές γραμμές , ικανή όμως για να δώσει ένα πολύ πολύ δυνατό αποτέλεσμα.

(Από τα παραμύθια του Σαββάτου, της Ελένης Μπετεινάκη: http://zhtunteanagnostes.blogs... )

ΠΗΓΕΣ:

http://whiteravens.ijb.de/list

zhtunteanagnostes.blogspot.gr