Του Σταύρου Γαβαλά
Θυμάστε τον μεγάλο και τρανό Μαρινόπουλο που φέσωσε την αγορά με πάνω από ένα δις κι έφερε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας πολλές ελληνικές επιχειρήσεις που συνεργαζόταν μαζί του και μετά έγινε ολόκληρο "έργο" η διάσωση του "κουρεύοντας" τα χρέη του σε ποσοστό πάνω από 50 %.
Είναι ο ίδιος που κατέστρεψε το κρητικό αρνί, τότε, βάζοντας το κάθε χρόνο ως 'κράχτη' στις γιορτές σε εξευτελιστικές τιμές για να προσελκύσει πελάτες, αδιαφορώντας ότι οδηγούσε τον κλάδο της ντόπιας κτηνοτροφίας σε διάλυση, αφού στις τιμές που πουλούσε το αρνί ο παραγωγός έμπαινε μέσα με τα "τσαρούχια!
Ευτυχώς το κακό με τις "σκοτωμένες" προσφορές στο αρνί σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό μετά την χρεοκοπία του Μαρινόπουλου και κάπως τα τελευταία χρόνια οι κτηνοτρόφοι απολαμβάνουν πιο αξιοπρεπείς τιμές που τουλάχιστον καλύπτουν το κόστος παραγωγής και αφήνουν ένα πολύ μικρό περιθώριο κέρδους για να είναι βιώσιμοι.
Άλλα η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται με ένα άλλο εμβληματικό προϊόν της Κρήτης που δεν είναι άλλο από την γραβιέρα μας, βλέποντας προσφορές που δε συνάδουν με το κόστος παραγωγής, μήπως θα έπρεπε να προστατεύσουμε τους παραγωγούς και τους τυροκόμους για μην έχει την ίδια τύχη με το αρνί;
Δε γίνεται να πουλάς την γραβιέρα, κύριε τάδε, κύριε κείθε, κύριε...μεγάλοεπιχειρηματία δέκα ευρώ και κάτι ψηλά όταν για να παραχθεί ένα κιλό γραβιέρα θέλει τουλάχιστον επτά και κάτι παραπάνω κιλά γάλα με μια μέση τιμή γύρω στα ένα ευρώ και τριάντα πέντε λεπτά με τον ΦΠΑ.
Έχουμε και λέμε: 1.35 ευρώ επί 7 και κάτι κιλά μας κάνει 10 ευρώ και έχουμε μεταφορικό κόστος για να πάει το γάλα στο τυροκομείο.
Έχουμε το κόστος να γίνει τυρί όπως εργατικά και ενέργεια. Το κόστος να παραμείνει τουλάχιστον τρεις μήνες στα ψυγεία για να ωριμάσει... Οι καλύτεροι πελάτες της ΔΕΗ είναι οι τυροκόμοι!
Για να βγει λοιπόν στην αγορά, ξεπερνάμε κατά πολύ την τιμή που πουλάνε οι... "μεγαλοκαρχαρίες".
Η εξήγηση απλή: Πάει ο ''έξυπνος'' επιχειρηματίας στον τυροκόμο που ζορίζεται οικονομικά, του κουνάει τα ευρώ μιας και το χρήμα ρέει άφθονο στα super market - και εξαιρώ τα τοπικά τα δικά μας που ευτυχώς δεν καταφεύγουν σε τέτοιες πρακτικές - με αποτέλεσμα ο τυροκόμος να δίνει όσο όσο τη γραβιέρα στο βωμό της λεγόμενης ρευστότητας.
Από την άλλη, όμως, οι συνάδελφοι του τυροκόμοι, που πουλάνε τη γραβιέρα στην κανονική της τιμή έχουν σοβαρό πρόβλημα μιας και τα super market τους λένε "εγώ βρίσκω γραβιέρα Κρήτης τσάμπα γιατί να αγοράσω την δική σου, Γαβαλά;" (βάζω το όνομα μου για να μην παρεξηγηθώ).
Και το "κερασάκι στην τούρτα" είναι ο καταναλωτής που βλέπει στο ράφι τιμή δέκα ευρώ γραβιέρα Κρήτης και τιμές που ξεκινούν πάνω από τα δεκαπέντε ευρώ γραβιέρα Κρήτης... Δεν θα τον προβληματίσουμε, γενικά, για το προϊόν, πως γίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά στο ίδιο προϊόν... "Κάτι δεν πάει καλά" θα πει.
Ο υπουργός ανάπτυξης ο κ Σκρέκας που κυνηγά τα μεγάλα συμφέροντα γιατί δεν στέλνει τον κρατικό μηχανισμό να μας πει πώς γίνεται να πουλάς κάτω του κόστους ένα προϊόν που πάνω του στηρίζεται η Κρητική κτηνοτροφία; Και χωρίς αυτό, γράψτε το ότι σε λίγα χρόνια, δεν θα υπάρχει ούτε βυζαστάρι αρνί στο νησί μας...
Αλλά επειδή μιλάμε για τυρί ΠΟΠ έχει την αρμοδιότητα και ο ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ που εποπτεύεται από τον δικό μας υπουργό τον κ Αυγενάκη να το ψάξει και να μας απαντήσουν πώς γίνεται να εξευτελίζεται ο "λευκός χρυσός" της Κρήτη μας που δεν είναι άλλο από το πρόβειο και το κατσικίσιο γάλα που αποτελεί τη βάση της Κρητικής Γραβιέρας...
