Του Δημήτρη Μιμή
Όλοι έχουμε παρατηρήσει, τον τελευταίο καιρό, την αύξηση της βίας μεταξύ ανηλίκων, κυρίως στα Σχολεία αλλά και γύρω απ΄ αυτά. Αυτό βέβαια δεν είναι ένα πρωτο-εμφανιζόμενο κοινωνικό φαινόμενο αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι υπήρχε και παλαιότερα όχι όμως σ΄ αυτό το μέγεθος. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι σήμερα η βία πλήττει τους νέους και αυτό ανησυχεί και εγείρει ερωτηματικά. Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να εξεταστεί η ψυχική υγεία αυτών των μαθητών που δημιουργούν προβλήματα βίας στους συμμαθητές τους.
Πράξεις βίας μεταξύ των νέων και όχι μόνο στα Σχολεία αλλά κυρίως εκεί που υπάρχουν αδύναμα άτομα. Φυσικά αυτό δεν είναι φαινόμενο της δική μας κοινωνίας διότι επιβεβαιώνεται και σ΄ όλη την Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Αρκετές φορές μάλιστα φτάνει στο σημείο κάποιος μαθητής να χάνει τη ζωή του. Το κοινό που έχουν όλες αυτές οι καταστάσεις είναι ότι οι δράστες τέτοιων επιθέσεων είναι επίσης ανήλικοι.
Όμως παρά την αύξηση τέτοιων φαινομένων βίας, κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί για την πρόληψη αυτών. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει κανένα Σχολείο αλλά ούτε και η κυβέρνηση να έχει μεριμνήσει γι΄ αυτό το τόσο επικίνδυνο θέμα.
Πιστεύω ότι όλοι είμαστε ολίγο χαλαροί απέναντι στη βίαιη συμπεριφορά των νέων. Πως όμως ένα τέτοιο φαινόμενο, όπως η βία των ανηλίκων μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Ας πάμε τώρα στο χώρο του Σχολείου όπου συναντάμε τα περισσότερα φαινόμενα βίας. Τι οφείλουν να κάνουν τα Σχολεία; Να επιβάλουν κυρώσεις στους μαθητές σε κάθε ένδειξη ανάρμοστης συμπεριφοράς; Αυτό θεωρώ ότι είναι μέτρο άχρηστο που πάντα φέρνει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Το θέμα των παιδιών που παρανομούν πρέπει να αντιμετωπίζεται με εκπαιδευτικά μέτρα τα οποία θα πρέπει να δίνουν κάτι στο παιδί που αυτό θα το πάρει π.χ. μέσα από τη στέρηση ενός συγκεκριμένου παιχνιδιού. Κάθε απόφαση θα πρέπει να λαμβάνεται μέσα στην τάξη και να αποτελεί μέρος του μαθήματος. Καθηγητές και γονείς του παιδιού αλλά και άλλοι επαγγελματίες όπως ψυχολόγοι και ειδικευμένοι καθηγητές θα φροντίζουν για το θέμα. Όμως αυτό είναι λιγάκι δύσκολο γιατί αυτοί απουσιάζουν από το Σχολείο. Μα, πως να μην υπάρχει βία στους νέους όταν υπάρχει έλλειψη προσωπικού για να υποστηρίξει τους νέους όταν αυτοί το χρειάζονται. Πάντως πρέπει πάντα να προσπαθούμε να βρούμε μια λύση για να διορθωθεί το πρόβλημα παρά να τιμωρούμε το παιδί. Καλή λύση είναι να κατευθύνουμε το παιδί σε μια δομή φροντίδας με ψυχολογική υποστήριξη. Το λέω αυτό γιατί τα παιδιά που δείχνουν βία και ανάρμοστη συμπεριφορά δεν τα πάνε και τόσο καλά λόγω δικών τους προβλημάτων η της οικογένειας τους που τότε και αυτή χρειάζεται φροντίδα. Πάντως στο Σχολείο, όταν αντιληφθούμε γεγονότα βίας μεταξύ των παιδιών, το Σχολείο πρέπει να ενεργεί με τα πρώτα σημάδια και να δείξουμε φροντίδα και υποστήριξη και όχι τιμωρία.
