Του Σταύρου Καραΐνδρου
Η δίκη της Χρυσής Αυγής και οι αποφάσεις αυτής είναι κάτι σαν "φούσκα" που απασχολεί ό,τι βρίσκεται μέσα σε αυτή. Κάτι σαν "αθηναϊκό κατεστημένο".
Η συγκέντρωση στο Εφετείο, οι αποφάσεις, τα όσα ακολούθησαν, οι ποινές και οι συλλήψεις μοιάζουν σαν σε σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix που παρακολουθούν ανελλιπώς όλοι οι υπόλοιποι, εκτός πρωτεύουσας, σαν σε μία κατάσταση νιρβάνας για τις ιστορικές εξελίξεις και τη φυλάκιση της εγκληματικής, δια δικαστηρίου, οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ο ναζισμός και ο φασισμός δεν έχει ρίζες σε συγκεκριμένες πόλεις, έχει ρίζες παντού. Το ότι το κέντρο των γεγονότων και των αποφάσεων μπορεί να απέχει καμιά 350αριά χιλιόμετρα μακριά από τη βάση σου δεν σημαίνει ότι εσύ δεν είσαι μέρος της ιστορίας. Είτε είσαι ο πολίτης του καναπέ και απλός παρατηρητής της επικαιρότητας είτε είσαι ο ενεργός που δεν λειτουργεί βάσει της διαδραστικότητας των social media, είτε ακόμα κι αν είσαι από αυτούς, τους 500.000 ψηφοφόρους, που νομιμοποίησαν την εγκληματική οργάνωση και της έδωσαν θέση μέσα στη βουλή.
Η Χρυσή Αυγή ήταν παντού. Σε κάθε γειτονιά έτοιμη να τη "δεχτεί" γιατί ήρθαν οι κακοί οι ξένοι να μας αλλοιώσουν τον πολιτισ(ζ)μό, σε κάθε συνοικία που οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας θεώρησαν ότι είναι πολιτική θέση η ψήφος σε αυτούς που θα τους συνοδεύσουν μέχρι την τράπεζα, σε κάθε χέρι που "τάισε" το αυγό του φιδιού με τη δικαιολογία της αντίδρασης.
Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής μπήκε φυλακή, αλλά οι ναζιστικές και φασιστικές νοοτροπίες που συνάδουν με αυτή δεν θα εξαφανιστούν. Ο αείμνηστος ο Τζιμάκος ο Πανούσης το είχε πει όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε: "Ο φασισμός δεν είναι δικαιολογία, είναι νοοτροπία". Και ο φασισμός εμφανίζεται σε κάθε πτυχή της ζωής είτε απέναντι στον συνάνθρωπο είτε απέναντι ακόμα και στα ζώα.
Στη γειτονιά μου δεν θέλω ξένους, στη γειτονιά μου δεν θέλω αδέσποτα. Αμφότερες οι περιπτώσεις μπορούν να "οπλίσουν" ένα χέρι, τα παραδείγματα πολλά, δεν χρειάζεται να ανατρέχουμε. Ας ανατρέξουμε, όμως, στο πώς ακριβώς εμφανίστηκε η Χρυσή Αυγή στο προσκήνιο.
Τι ήταν αυτό που "γέννησε" την ανάγκη να φασιστοποιηθεί μία έτσι κι αλλιώς προβληματική κοινωνία. Όταν το αντιληφθούμε ίσως καταλάβουμε ότι δεν φτάνει μόνο να μπουν οι επικεφαλής στη φυλακή, αλλά να φυλακίσουμε και τα μυαλά εκείνα που συντηρούν αυτές τις νοοτροπίες.
Μέχρι τότε ο "ωχαδερφισμός" θα ριζωθεί μέσα μας και θα ξεγελάμε την "επαναστατική" μας νιότη παρακολουθώντας στο youtube βιντεάκια από το Εφετείο σαν να ήμασταν κι εμείς εκεί.
Αν πραγματικά θέλαμε θα ήμασταν έστω και νοητά.
Αυτό θα γίνει μόνο όταν αντιληφθούμε ότι ο πυρήνας τέτοιων γεγονότων και αποφάσεων είναι καθολικός, σε κάθε πόλη, σε κάθε συνοικία, σε κάθε γειτονιά.
Μέχρι να εξοντωθεί και το τελευταίο αυγό του φιδιού.
